این پایان‌نامه با عنوان «طراحی و ساخت دستگاه کمک‌تنفسی اورژانسی» توسط مهدی رباطی و حمید ناصری با راهنماییِ دکتر علی صدیقی و دکتر محمدعلی نظری انجام شده است.

کمبود شدید دستگاه‌های تنفس مصنوعی در پی همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰ میلادی، پژوهشگران و مهندسان را به‌سوی کشف ایده‌های جدید برای طراحی و ساخت یک دستگاه تنفس مصنوعی ساده، ارزان، قابل اطمینان، و قابل دسترس سوق داد. آمبوبگ نام یک مخزن هوایی از جنس سیلیکون است که برای ایجاد فشار مثبتِ ریوی در تنفس مصنوعی استفاده می‌شود. در همه بخش‌های بیمارستانی، چندین آمبوبگ وجود دارد که در شرایط خاص از آن‌ها استفاده می‌شود و پرستاران به‌کمک آن‌ها عمل تنفس را برای مدتی به‌صورت دستی برای بیمار انجام می‌دهند. اتوماتیک کردن این فرآیند به‌نظر ساده‌ترین استراتژی برای غلبه بر مشکل موجود است. هرچند، انجام درست، مطمئن، و ایمن این فرآیند کار ساده‌ای نیست.

در این پایان‌نامه، یک دستگاه کمک‌تنفسی، که با روش توضیح‌ داده‌ شده کار می‌کند، طراحی و ساخته شده است. دبی و فشار هوای خروجی از آمبوبگ با استفاده از فلومتر و فشارسنج‌ها اندازه‌گیری شده و به میکروکنترلر ارسال می‌شوند. میکروکنترلر با توجه به مقادیر دریافت شده و الگوریتم کنترلی و با استفاده از درایو سرعت استپرموتور را تعیین می‌کند. خروجی مکانیکی استپرموتور، پس از دو مرحله کاهش سرعت با استفاده از مکانیزم‌های تسمه‌تایمینگ و پولی، دو دسته‌ی دستگاه را می‌چرخاند. این دسته‌ها آمبوبگ را فشرده کرده و فشار مثبت ریوی را برای بیمار ایجاد می‌کنند.