کتاب « حکمت  ایرانی در معماری اسلامی؛از آغاز تا پایان عصر صفوی »، اثر فرزانه فرشیدنیک، عضو هیات‌علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، در شماره چهل‌وششم مجله Religious Studies Review ویژه دسامبر ۲۰۲۰ معرفی شد.

این مجله متعلق به شورای جوامع مطالعات دین است که در دانشگاه رایس مستقر است. این نشریه هر سه ماه یکبار منتشر می شود و سالانه بیش از هزار عنوان را در یادداشت‌ها و مقاله‌های مروری بررسی می‌کند.

کتاب «حکمت ایرانی در معماری اسلامی» به بررسی زیربنای فکری تغییرات معماری ایرانی-اسلامی می‌پردازد و ریشه‌های این نوع معماری را در جهان­‌بینی و نظریه‌های فلسفی حاکم بر جامعه، در دوره‌‌های مختلف پس از اسلام تا پایان عصر صفوی بررسی می‌کند. سیدمحمد  حسین نواب، عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی و رئیس موسسه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی به معرفی این کتاب در مجله RSR  پرداخته است.

این کتاب تلاش می‌کند تا گوشه­‌ای از تاثیر حکمت و اندیشه بر معماری اسلامیِ ایران به‌­ویژه در عصر صفوی را بررسی کند. بدین­‌منظور، پس از مرور مختصر دوره‌­های مختلف پس از اسلام، عصر صفوی، به‌عنوان نقطه اوج حیات فکری اسلامی و شیعی بررسی و تحلیل شده است تا از این طریق، چگونگیِ تجلی حکمت در هنر اسلامیِ ایران آشکار شود؛ بنابراین، ابتدا سیر اندیشه اسلامی از صدر اسلام تا پایان دوره مغول به ­اجمال معرفی و ویژگی‌­های شاخص دوره‌­های مختلف حیات فکری ایرانی‌‌اسلامی و تاثیر آن بر معماری تبیین شده است.

پس از آن از مکتب فکری اصفهان با شرح بیشتر سخن گفته شده تا امکان معرفی ویژگی‌­های شاخص معماری این دوره فراهم­ آید. پژوهشگر این اثر با بیان اینکه عصر صفوی، از زبان زیباشناختی منحصربه‌فردی برخوردار است که به ‌شکل‌­گیری یکی از درخشان­‌ترین دوره­‌های هنر و معماری ایرانی منجر شده و یکی از نمونه­‌های شاخص در نمایش ارتباط تنگاتنگ میانِ هنر و مکاتبِ فلسفی و عرفانی است، از اصفهانِ عصر صفوی، به‌­عنوان نمونه­‌ای شاخص در زمینه ارتباط تنگاتنگ میان معماری و مکتب متعالی اسلام و الگویی منسجم از شهر اسلامی، یاد می‌کند.