دکتر سیامک زند رضوی (جامعه‌شناس و عضو هیات‌علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان) گفت: ما پیمان‌نامه حقوق کودک را تقریباً ۲۸ سال پیش امضا کردیم که ماده ۴۲ آن اعلام می‌کند که دولت‌های امضاکننده موظف هستند پیمان‌نامه را حتی با وجود شرط‌هایش، به تک‌تک آحاد بزرگ و کوچک آموزش دهند. ۷ دولت گذشته اما هیچ‌کدام از این ۷ دولت، هیچ قدم اساسی، اجتماعی و سراسری برای آموزش پیمان‌نامه برنداشته است.

هشتمین جلسه از سلسله نشست‌های مساله کودکی با عنوان «پیمان‌نامه حقوق کودک و اهمیت شناسایی، دیدبانی و حمایت از کودکان در شرایط دشوار» با حضور دکتر سیامک زند رضوی (جامعه‌شناس و عضو هیات‌علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان) و دکتر علیرضا کرمانی (جامعه‌شناس و پژوهشگر مطالعات کودکی) با دبیری دکتر رضا تسلیمی طهرانی (جامعه‌شناس و عضو هیات‌علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) سه‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۹ به‌صورت مجازی برگزار شد.

در ابتدای این برنامه علیرضا کرمانی اشاره‌ای گذرا بر کنوانسیون جهانی حقوق کودک داشت و در شرح مختصات و هدف تصویب آن، تصریح کرد: کنوانسیون جهانی حقوق کودک در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹ مورد تصویب مجمع عمومی سازمان ملل قرار گرفت که قبل آن اقداماتی، مقدمات این تصویب را فراهم کرد که ازجمله آن‌ها، تصویب اعلامیه جهانی حقوق کودک در سال ۱۹۵۹ توسط سازمان ملل بود که بنیان این کنوانسیون را تشکیل می‌دهد. هدف این کنوانسیون، ایجاد زندگی بهتر برای کودکان و تلاش برای رشد هماهنگ و متعادل آنان در زمینه‌های اساسی رشد جسمی، روحی، عاطفی و رشد اجتماعی‌ست و برای دستیابی به این هدف، ۴ محور اساسی رشد، امنیت، بقا و مشارکت مورد توجه این کنوانسیون قرار گرفته است.

ادامه مطلب