گزارش فرهنگی «اصول تشخیص نظرسنجی‌های معتبر» منتشر شد
گزارش فرهنگی «اصول تشخیص نظرسنجی‌های معتبر؛۲۰ پرسشی که یک روزنامه‌نگار باید درباره نتایج نظرسنجی مطرح کند» ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این گزارش، نوشته شلدون آر. گویزر و جی. ایوانز ویت است که ویراست سوم آن در سال ۲۰۰۶ ازسوی شورای ملی نظرسنجی عمومی (آمریکا) منتشر و به تازگی توسط حسین تدین در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ترجمه شده است.
این نوشتار، نظرسنجی‌های افکار عمومی را جزء لاینفک پوشش خبری می‌داند که از ارزش خبری بالایی برخوردارند. مطابق این یادداشت، انتشار یافته‌های یک نظرسنجی غیرحرفه‌ای، تفسیر بیش ازحد یا گمراه‌‌کننده از یافته‌های نظرسنجی و مستندات ضعیف نظرسنجی‌ها ازجمله مشکلات هستند. به همین دلیل تاکید می‌کند که نحوه گزارش‌دهی خبرنگاران از نظرسنجی‌ها باید دقیق و محکم باشد. در این راستا نویسندگان ۲۰ پرسش را جهت شناخت نظرسنجی علمی از غیرعلمی و یا شبه‌علمی، مطرح و درمورد ابعاد و تفهیم آن ازجمله نتایج و شیوه‌های عملکرد مجریان نظرسنجی، اعم از ساختار و نحوه سوالات تا زمان و مکان پرسشگری و مباحث جانبی، توضیحاتی داده‌اند. این پرسش‌ها موارد زیر را شامل می‌شود:
۱. چه کسی نظرسنجی را انجام داده است؟
۲. چه کسی هزینه نظرسنجی را پرداخت کرده و چرا انجام شده است؟
۳. چند نفر برای نظرسنجی مصاحبه شدند؟
۴. پاسخگویان چگونه انتخاب شده‌اند؟
۵. پاسخگویان از کدام منطقه (ملت، ایالت یا منطقه) یا کدام گروه (معلمان، حقوقدانان، رایدهندگان دموکرات و غیره) انتخاب شده‌اند؟
۶. آیا نتایج براساس پاسخ‌های کلیه افرادِ مصاحبه‌شده است؟
۷. چه کسی باید مصاحبه می‌شد و نشد؟ آیا نرخ پاسخ اهمیت دارد؟
۸. نظرسنجی چه زمانی انجام شده است؟
۹. مصاحبه‌ها چگونه انجام شده است؟
۱۰. نظرسنجی در اینترنت یا شبکه جهانی وب چیست؟
۱۱. منظور از خطای نمونه‌گیری برای نتایج نظرسنجی چیست؟
۱۲. چه کسی مقدم است؟
۱۳. چه عواملی دیگری میتوانند نتایج نظرسنجی را منحرف کنند؟
۱۴. چه سوالاتی مطرح شده است؟
۱۵. سوالات به چه ترتیب مطرح شده است؟
۱۶. نظرسنجی القایی چیست؟
۱۷. چه نظرسنجی دیگری با این موضوع انجام شده است؟ آیا همین حرف‌ها را می‌زنند؟ اگر آنها متفاوت هستند، چرا متفاوت هستند؟
۱۸. رای‌پرسی چیست؟
۱۹. چه چیز دیگری لازم است در گزارش نظرسنجی درج شود؟
۲۰. حالا که تمام سوالات را مطرح کرده‌ایم و جواب‌ها به نظر خوب می‌رسند، آیا باید نتایج را گزارش کنیم؟
نویسندگان این نوشتار معتقدند به‌رغم وجود برخی مشکلات، پیمایش افکار عمومی اگر به‌درستی انجام شده باشد، هنوز هم می‌تواند به‌عنوان بهترین ابزار سنجش عینیِ وضعیت دیدگاه‌های مردم مطرح باشد.
مترجم در پایان یکی از معضلات اساسی در کشور را تعداد زیاد موسسات نظرسنجی و نبود نهادی برای نظارت بر تاسیس آن اعلام می‌کند و پیشنهاد می‌کند برای تقویت هم‌افزایی موسسات نظرسنجی در ایران و سیاستگذاری دقیق آنها و پرهیز از عملکرد جزیره‌ای این موسسات، به مانند شورای ملی نظرسنجی آمریکا، شورای ملی نظرسنجی ایران تاسیس شود که حداقل کارکرد آن، استاندارد کردن فعالیت، مسئولیت‌پذیری و انتشار گزارش‌های این موسسات باشد.