عمومی | پژوهشگاه فضایی ایران

همکاری ناسا و بوئینگ برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی با استفاده از استارلاینر...

استارلاینر ظرفیت انتقال هفت نفر به ایستگاه فضایی را دارد و دارای حداکثر عمر مداری ۷ ماه می‌باشد. این فضاپیما به گونه‌ای طراحی شده است که قابلیت استفاده مجدد برای ۱۰ ماموریت را دارا می‌باشد و با چهار پرتابگر اطلسV، دلتاIV، فالکن ۹ و ولکان سازگار است.

آزمایش پرواز مداری استارلاینر (پرواز آزمایشی بدون سرنشین) با اطلس V N۲۲ در ۲۹ آذر ۱۳۹۸ از خلیج کاناورال فلوریدا آغاز شد. در طول این آزمایش، استارلاینر با یک ناهماهنگی در زمان‌بندی مواجه شد که مانع از اتصال آن به ایستگاه فضایی بین‌المللی گشت. دو روز پس از پرتاب، در ۱ دی ۱۳۹۸، با فرود موفقیت‌آمیز، اولین کپسول فضایی سرنشین‌دار آمریکا که توانایی فرود و استفاده مجدد دارد لقب گرفت (۱).


ماکت استارلاینر و فضانوردانی که در ابتدا برای دو ماموریت انتخاب شدند. به ترتیب از چپ به راست: سونیتا ویلیامز، جاش کاسادا، اریک بو، نیکول مان و کریستوفر فرگوسن (۱)

به تازگی ناسا و بوئینگ برنامه به‌روز شده پروازهای آزمایشی فضاپیمای خدماتی تجاری استارلاینرCST-۱۰۰ را اعلام کردند که بر طبق آن، این فضاپیما در پایان سال ۲۰۲۱ ماموریت‌های عملیاتی خود را به ایستگاه فضایی بین‌المللی آغاز می‌کند.

دومین پرواز آزمایشی بدون سرنشین فضاپیمای استارلاینرCST-۱۰۰ بوئینگ قرار است پیش از دسامبر، و یک سال پس از اولین پرواز آن انجام شود (۲)

ناسا در بیانیه‌ای در تاریخ ۷ شهریور ۱۳۹۹ اعلام کرد که پرواز مجدد آزمایشی فضاپیمای بدون سرنشین، معروف به آزمایش پرواز مداری (OFT-۲) را پیش از دسامبر ۲۰۲۰ انجام خواهد داد. این ماموریت تکرار ماموریت اصلیOFT است که در دسامبر ۲۰۱۹ انجام شده بود، و به دلیل مشکلات فنی که مانع از اتصال فضاپیما به ایستگاه بین‌المللی فضایی شد، متوقف گشت.

مشکلات قبلی مربوط به ماموریت اصلی OFT منجر به ارائه ۸۰ توصیه، شامل آزمایش و شبیه‌سازی، الزامات نرم‌افزاری، بهبود فرآیندی و عملیاتی، به روزرسانی‌های نرم‌افزاری و ضبط دانش و بهبود سخت افزار استارلاینر شد.

ناسا اعلام کرد که بوئینگ در حال حاضر تقریباً ۷۵٪ از این توصیه‌ها را اجرا کرده است. مهندسان بوئینگ در حال حاضر مشغول تکمیل کار به روزرسانی و اعتبارسنجی مجدد نرم‌افزار استارلاینر هستند. از جمله این اعتبار سنجی‌ها می‌توان به راه‌اندازی آزمایشی نرم‌افزار پرواز، به نام "Testal Qualification Testing" اشاره کرد، چراکه مشکلات نرم‌افزاری، نقش عمده‌ای در مسائلی که استارلاینر در ماموریت قبلی OFT با آن مواجه بود، داشت.

با فرض پرتاب OFT-۲ طبق برنامه و موفقیت‌آمیز بودن آن، ناسا و بوئینگ تست پروازی سرنشین‌دار (CFT) را آغاز خواهند کرد. تست CFT قرار است پیش از ژوئن ۲۰۲۱ انجام شود. به دنبالCFT اولین ماموریت عملیاتی استارلاینر-۱ انجام می‌شود که در آن فضانوردانی از ناسا، به همراه یک فضانورد دیگر، احتمالاً از سوی یک شریک بین‌المللی، حضور خواهند داشت.

ماژول سرنشین‌دار مورد استفاده برای ماموریت OFT برای ماموریت CFT نوسازی می‌شود، در حالی که ماژول سرنشین‌دار جدیدی که برای OFT-۲ آماده می‌شود، در استارلاینر-۱ مجدد به کار گرفته می‌شود. جوش بارت، سخنگوی شرکت بوئینگ گفت، ماژول سرنشین‌دار استارلاینر قابل استفاده مجدد است و بوئینگ قصد دارد در ماموریت‌های آینده از این دو ماژول بصورت جایگزین استفاده کند.

اسپیس‌ایکس هم که در ابتدا قصد داشت در هر ماموریت تجاری ناسا، یک فضاپیمای سرنشین‌دار دراگون جدید پرتاب کند، اکنون از آن فضاپیما استفاده مجدد نیز خواهد کرد. با اصلاح قرارداد ناسا که در ماه می‌تصویب شده بود، اسپیس‌ایکس اجازه دارد تا در مراحل بعدی عملیات، از فضاپیمای دراگون و فالکن۹ مجدداً استفاده کند. اسپیس‌ایکس فضاپیمای سرنشین‌دار دراگون ۲ را برای استفاده مجدد نوسازی کرده و با استفاده از همان بوستری که ماموریت Crew-۱را در ماه اکتبر با آن انجام داده‌بود، این فضاپیما را پرتاب می‌کند (۲).

مراجع:
۱.    https://en.wikipedia.org/wiki/Boeing_Starliner
۲.    Spacenews.com by Jeff Foust — August ۲۸, ۲۰۲۰