عمومی | مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل

دکتر حسین کربلائی خیاوی بر لزوم ترویج کشت گیاهان دارویی بومی در اراضی شیب‌دار و دیم زار کم بازده کشاورزی تاکید کرد

به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل دکتر حسین کربلائی خیاوی در جریان بازدید از پایگاه تحقیقات گیاهان دارویی سامیان اردبیل با اشاره به اینکه ترویج دیم کاری گیاهان دارویی بومی با روش‌های فنی و راهبردی همگام با طبیعت، راهکاری برای استفاده بهینه از ظرفیت‌های طبیعی استان و تحقق برنامه‌های اشتغال، تولید، فرآوری و ایجاد ارزش افزوده در جوامع روستایی و عشایری محسوب می‌شود، اظهار داشت: هدف اصلی در دیم کاری، استفاده صحیح از نزولات آسمانی و برنامه‌ریزی تولید گیاهان دارویی دیم سازگار و با ارزش است که معمولاً این نوع کشت در اراضی شیب دار صورت می‌گیرد. وی افزود: گیاهان دارویی چندساله یا دائمی با ایجاد پوشش گیاهی و گسترش سیستم ریشه دوانی خود، از فرسایش خاک جلوگیری کرده و ضمن افزایش ماده آلی، طی چندین سال، تولید مناسب در اقلیم‌های مناسب برای رشد خود را نیز خواهند داشت. از طرفی دیگر استفاده از گیاهان دارویی چندساله، لزوم رهاسازی زمین برای یک سال به عنوان آیش و فقدان بهره‌وری اقتصادی زمین‌های دیم را منتفی می‌کند. رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل در ادامه سخنان خود افزود: در این راستا با استفاده دائمی از اراضی دیم و بهره‌گیری از گیاهان سازگار و مفید، ضمن حفظ رطوبت خاک و جلوگیری از تبخیر سطحی با ایجاد پوشش گیاهی، هر ساله ماده آلی خاک و ظرفیت جذب آب نیز افزایش می‌یابد . در این زمینه انتخاب مناسب‌ترین گونه گیاه دارویی برای دیم کاری در شرایط اقلیمی دیم‌زارهای استان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از این رو در شرایط دیم استان باید از گیاهان دارویی بومی و سازگار با شرایط اقلیمی و مقاوم به آفات و بیماری‌های منطقه استفاده کرد . مجری طرح احیاء و توسعه کلکسیون گیاهان دارویی شمال غرب کشور اظهار داشت: از مهم‌ترین گیاهان دارویی بومی، کم توقع و قابل کشت در شرایط اقلیمی استان می‌توان به رازیانه، بومادران، نسترن کوهی، اسطوخودوس، مرزه، اسفرزه، زیره، ماریتیغال و آویشن، گل محمدی، بید مشک و سرخارگل و مریم گلی اشاره کرد که می­توانند در مناطقی که کاشت محصولات زراعی گندم و جو به دلیل محدودیت منابع آب و خاک توجیه اقتصادی ندارند و همچنین برای جلوگیری از فرسایش زمین‌های کشاورزی که در حال حاضر به دلیل کمبود آب کشت نمی‌شوند استفاده گردند.