دکتر علی اصغر خالقی در یادداشتی به بیان اهمیت جایگاه علم و نگاه علمی به موضوع کرونا و اعتماد به نظر متخصصین سلامت در تغییر سبک زندگی و فرهنگ سازی سلامت تاکید کرد.

به گزارش وب دا فسا؛ متن این یادداشت به شرح ذیل است:

در این ایام کرونایی و مشکلات عدیده مالی و جانی که این ویروس منحوس خلق کرده است، بدون شک تناقضاتی در نحوه برخورد با این پدیده شوم وجود دارد که به نظر چاره ای جز پذیرفتن علم از هر منظری نیست چرا که حتی گنجینه معارف از راه تحصیل و کسب علم میسر خواهد بود .

افرادی که در پی این علم هستند، به هر سخنی گوش و دل نمی سپارند و از هر منبعی علم نمی آموزند و چون جان خود را آماده پذیرایی از غذایی پاک می کنند به تصفیه باطن می پردازند، برای آنکه نور علم در قلبی بتابد، باید آن قلب صیقل داده شود؛ پس مجاهده با نفس، مقدمه ضروری کار جویندگان علم و بخصوص علم آخرت است.

اهمیت علم و دانش

یکی از گرایش های فطری انسان حقیقت جویی است و یکی از توانایی های انسان قدرت شناخت واقعیات است. شناخت خود و جهان پیرامون یا به عبارت دیگر خودآگاهی و دیگرآگاهی از ویژگی های انسان است. انسان با آگاهی از خویشتن، قادر می شود چیزهای دیگر را بشناسد و حتی خداشناس گردد. اکنون تاکید می شود که خودشناسی مبدا همه شناخت های ماست و کسی که خود را بشناسد: اولاً ضرورت شناخت های دیگر بر او آشکار می شود، زیرا به غایت وجودی خود پی می برد و به ضعف و کاستی بالفعل خویش آگاه می گردد و ضرورت شناخت مسیر و شیوه حرکت به سوی مقصد را در می یابد و ثانیاً شناخت های دیگر برای او ممکن می گردد. امیرالمومنین علیه السّلام فرموده اند: کیف یعرف غیره من یجهل نفسه؛ کسی که به خویشتن جاهل است چگونه غیر خود را می شناسد.

بنابراین اهمیت و امکان تحصیل علم و شناخت، از طریق خودشناسی بر ما آشکار می گردد و وقتی علم برای رسیدن به کمال و غایت وجودی انسان ضرورت و اهمیت داشته باشد، پرورش قوه درک حقایق نیز اهمیت خواهد داشت. قوه عاقله انسان هر چه در درک حقایق تواناتر باشد، مقصد و مسیر و موانع حرکت به سوی مقصد را بهتر می شناسد و امکان رسیدن به کمال را بیشتر فراهم می کند و بالعکس، اگر قوه شناخت انسان کارآیی خود را از دست دهد، حرکت در مسیر کمال ناممکن می شود و گمراهی و هلاکت را در پی می آورد.

این مطالب هم از طریق خودشناسی فهمیده می شود و هم کتاب و سنت آن را تایید می کند. در قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام در فضیلت علم و علم آموزی سخنان زیبایی وجود دارد که در اینجا برخی از آنها را ذکر می کنیم: شَهِدَ اللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِکهُ وَ اُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ؛ خدا که همواره به عدل قیام دارد گواهی می دهد که جز او هیچ معبودی نیست و ملائکه و صاحبان دانش نیز (شهادت می دهند). رسیدن به مرتبه درک توحید پروردگار و شهادت به آن، برای صاحبان علم امکان پذیر است و این در فضیلت و ضرورت علم به تنهایی کافی است. چون علم چنین ثمره دلپذیری دارد خداوند فرموده است:

یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکمْ وَ الَّذِینَ اُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ

خداوند کسانی را که ایمان آوردند و آنان را که علم داده شدند بسیار بلندمرتبه می فرماید. خداوند در مواضع فراوانی برتری عالم را نمایان ساخته است و در آیاتی به این برتری تصریح نموده است: قُلْ هَلْ یسْتَوِی الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یعْلَمُونَ

بگو آیا کسانی که می دانند و کسانی که نمی دانند یکسانند؟ قرآن به علم آموزی تشویق و بلکه امر می کند: فَسْئَلُوا اَهْلَ الذِّکرِ اِنْ کنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ پس اگر نمی دانید از آگاهان بپرسید. از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله روایت شده است که: خداوند چون برای کسی نیکی بخواهد او را عالمی ژرف نگر در دین می سا.زد همچنین از ایشان نقل شده است: عالم هفتاد درجه از عابد برتر است

پس بی جهت نیست که رهبر فرزانه انقلاب ، ولی امر مسلمین ( حفظکم الله) پیروی از دستور کارشناسان امر سلامت را برای همه حجت شرعی و سرپیچی از آن را سیئات می دانند .