نقطه عطف در مطالعات زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در ایران
زلزله ۳۱ خرداد ۱۳۶۹ رودبار و منجیل، بی تردید تاثیرگذارترین زلزله در زمینه ساخت و ساز اصولی و مقاومسازی در برابر زلزله و حوادث طبیعی است و نقطه عطفی در مطالعات زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در ایران محسوب می شود.
مهندس عبدالرضا هاشمیان, رییس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان گیلان یادداشتی درباره سالگرد زلزله رودبار نوشته است که با هم آن را می خوانیم:
زلزله از جمله حوادث و بلایای طبیعی است که میتواند آثار مخرب مادی و معنوی زیادی داشته باشد. کشور ما به علت لرزه خیز بودن شاهد وقوع زلزلههایی با ابعاد گسترده بوده که خرابی ساختمانها، زیرساختهای شهری و جان باختن هموطنان عزیزمان از پیامدهای آن می باشد. هر کدام از این حوادث درسهایی به ما آموختند که در بازنگری مقررات و به روز شدن آیین نامه ها و ضوابط فنی ساختمانها به کار آمده تا بدین ترتیب شهرها در ابعاد مختلف تاب آوری از جمله بعد کالبدی، زیر ساختی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی پیوسته مورد توجه و پایش قرار گیرند.
زلزله از جمله حوادث و بلایای طبیعی است که میتواند آثار مخرب مادی و معنوی زیادی داشته باشد. کشور ما به علت لرزه خیز بودن شاهد وقوع زلزلههایی با ابعاد گسترده بوده که خرابی ساختمانها، زیرساختهای شهری و جان باختن هموطنان عزیزمان از پیامدهای آن می باشد. هر کدام از این حوادث درسهایی به ما آموختند که در بازنگری مقررات و به روز شدن آیین نامه ها و ضوابط فنی ساختمانها به کار آمده تا بدین ترتیب شهرها در ابعاد مختلف تاب آوری از جمله بعد کالبدی، زیر ساختی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی پیوسته مورد توجه و پایش قرار گیرند.
زلزله ۳۱ خرداد ۱۳۶۹ رودبار و منجیل، بی تردید تاثیرگذارترین زلزله در زمینه ساخت و ساز اصولی و مقاومسازی در برابر زلزله و حوادث طبیعی است و نقطه عطفی در مطالعات زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در ایران محسوب می شود. اهمیت آیین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) و رعایت مفاد آن در طراحی ساختمانها بعد از زلزله رودبار و منجیل بسیار مورد توجه قرار گرفت و طی سال های متمادی آیین نامه مذکور بازنگری شد و پیوستهایی به آن افزوده شد.
علاوه بر رعایت ضوابط و آیین نامه ها، کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله زمانی محقق خواهد شد که ایمنی شهر در برابر خطرات زلزله به عنوان یک هدف بلند مدت در تمامی سطوح برنامهریزی، مد نظر قرار گیرد و فرهنگ رعایت مقررات ملی ساختمان در جامعه همگانی شود.
علاوه بر رعایت ضوابط و آیین نامه ها، کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله زمانی محقق خواهد شد که ایمنی شهر در برابر خطرات زلزله به عنوان یک هدف بلند مدت در تمامی سطوح برنامهریزی، مد نظر قرار گیرد و فرهنگ رعایت مقررات ملی ساختمان در جامعه همگانی شود.
این فرهنگ سازی ابعاد اجتماعی، روانی و اقتصادی مثبتی به دنبال دارد. تاکید بر رعایت مقررات ملی ،ایمنی ساختمانها و ساکنین را تامین خواهد کرد. از بعد روانی داشتن سرپناهی امن، آرامش خاطر افراد را به دنبال خواهد داشت و با توجه به اینکه ساختمان یک سرمایه ملی است و هزینه زیادی برای ساخت آن صرف می شود استفاده از دانش مهندسان و ساخت و ساز اصولی و بر پایه مقررات از بعد مالی هم توجیه اقتصادی خواهد داشت. لذا اعتماد به مهندسان به عنوان مدافعان ایمنی ساختمانها و مترجمان قوانین و ضوابط ساخت و ساز، باید به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و نقش مهم طراحان، ناظران و مجریان در کیفیت ساختمان، افزایش عمر مفید آن و مقاومت در برابر حوادث طبیعی چون زلزله، آتش سوزی و ... در جامعه تبیین گردد. به موازات آن آموزش مستمر مهندسان، به روز نگاه داشتن دانش و تخصص فعالان حوزه ساخت و ساز و آشنایی با فناوریهای نوین همواره میتواند در ارتقای کیفیت ساختمانها بسیار موثر باشد تا خسارات احتمالی پیشامدهای طبیعی همچون زلزله کاهش یابد.