به گزارش روابط عمومی «سمت»، کتاب «جایگاه‌ شناسی حکمت عملی» حاصل پژوهشی مشترک بین سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت) و پژوهشگاه حوزه و دانشگاه است.

به نقل از نویسندگان کتاب: «حکمت عملی به شاهراهی از دانش است برای عبور اندیشه‌های سترگ فلسفی از سپهر عقل به واقعیت‌های روزآمد زندگی فردی و اجتماعی. ازاین‌رو، هدف از شناسایی آن، نیل به گزارشی تاریخی از اندیشه‌های حکیمان کهن نیست؛ بلکه شناسایی مسیر عبور عقل به گستره نظامات پایدار زیست بشر و تمدن انسانی است. پرورش‌یافته توسط حکیمان کلاسیک، دانشی است همراه با قانون‌های ایدئال ِاندیشه فلسف جهان هستی در دو گستره حکمت عملی و حکمت نظری؛ حکمت عملی بر شناسایی عقل از جهان انسان و کنش‌های انسانی نهاده شده و حکمت نظری بر موجوداتی متمرکز است که هستی ایشان برساخته اراده انسانی نباشند. بنابراین، حکمت عملی با فراهم ساختن امکان ورود قانون‌های ایدئال به جهان انسانی، تدبیراتی برای نظام‌بخشی به کردارهای فردی و اجتماعی به‌دنبال دارد؛ همان امری که علوم انسانی/ اجتماعی معاصر بر آن است تا عهده‌دار آن باشد. نظامات اندیشه‌های انسانی و اجتماعی تنها همراه با قوانین عقل که حکمت عملی بیان‌کننده آنهاست این امکان را می‌یابند که از آسیب‌های زیست بشر بکاهند؛ زیرا مسیرعبور اندیشه‌های فلسفی و عقلی به واقعیت زندگی فردی و اجتماعی از حکمت عملی می‌گذرد و درواقع، حکمت عملی تلاشی است برای شناسایی رابطه میان فلسفه و علم انسانی. بنابراین، گرچه حکمت عملی به اندیشه‌های اندیشمندان چند هزار سال گذشته نسب می‌برد، اما قانون‌هایی که برای نخستین بار در دوره‌های اسلامی در این بخش از حکمت شناسایی شده، آن را به دانشی رانا، بروز و مستقل از گذشته تبدیل کرده است. این نوشتار در مقام ایجاد گفتگویی علمی میان فلسفه شرق و غرب است تا آشکار سازد چگونه فلسفه حکیمان مسلمان به شکلی متفاوت از جریان جاری فلسفه غرب از کندی، فارابی، ابن‌سینا، بهمن‌یار، لوکری، ابوالحسن عامری، ابوزید بلخی، ابن‌مسکویه، خواجه نصیرالدین علامه حلی، شهابالدین سهروردی، شهرزوری، میرداماد تا ملاصدرای شیرازی و طوسی، سپس از عصر ملاصدرا از شاه محمد دارابی، حکیم ملاعلی نوری، ملااسماعیل خواجوئی، حکیم سبزواری، آقاعلی حکیم طهرانی زنوزی، ملاعبدالله زنوزی تا علامه رفیعی قزوینی و علامه طباطبایی به این مبحث گام نهاده‌اند و همچنان در همان راستایی که به غایات وجودی می‌انجامد پیشروی می‌کنند. در این کتاب دیدگاههای ارسطو، فارابی، ابن‌مسکویه، ابن‌سینا، خواجه نصیرالدین طوسی، ملاصدرا، رنه دکارت، ایمانوئل کانت، امیل دورکیم، ماکس وبر، علامه طباطبایی، جان سرل و آنتونی گیدنزدر باب حکمت عملی گزارش و نسبت به ایده اصلی‌کتاب یعنی آشکارسازی جایگاه حکمت عملی به‌مثابه فلسفه‌علوم انسانی، سنجیده شده است. ... »