مهسا امامیه، کارشناس سلامت روان مرکز بهداشت شهید بلندیان شهرستان قزوین با بیان اینکه بسیاری از والدین، همیشه در ذهن خود، آینده ای درخشان را رو به روی فرزندانشان می بینند و همیشه تلاش می کنند بهترین ها را برایشان مهیا کنند تا بتوانند رویاهای آنان تحقق پیدا کند؛ ولی بعضی مواقع، رفتاری از فرزندانشان سر می زند که ترسی به جانشان می افتد و آن قدر حالشان گرفته می شود که بدترین عاقبت ها جلوی چشمانشان جان می گیرد؛ مثل: هنگامی که سیگار در جیب فرزندشان پیدا می کند و یا متوجه بوی سیگار از دهان او می شوند، گفت: در این مواقع، خانواده ها، باید آگاهانه و قاطعانه، با نوجوان مصرف کننده سیگار و یا قلیان، صحبت کنند.

وی اظهار کرد که سیگار، یکی از انتخاب های خطرناک است، که باید حتما در مورد آن با نوجوان سیگاری صحبت کنند، پس اطلاعات کاملی در مورد انواع سیگارها و قلیان و مضرات این دودها به دست بیاورند، سپس با نوجوان صحبت کنند .

وادار کردن نوجوان به تفکر و اظهار نظر

این کارشناس در خصوص نحوه گفت و گو با نوجوان سیگاری، اظهار کرد: گفت و گو، باید به صورت تعاملی باشد و بهتر است این گونه شروع شود: «نظرت در مورد سیگار یا قلیان چیست؟» و یا «کسی را که از سیگار استفاده می کند را می شناسی؟» یعنی او را وادار به تفکر و اظهار نظر کنند.

امامیه گفت که با شروع چنین مکالمه ای با یک نوجوان سیگاری، معمولا ممکن است با دو جواب مواجه شوند که نحوه ادامه مکالمه را تعیین می کند: این که خودش امتحان کرده و چیز خاصی نیست، یا این که بسیاری از بچه ها از آن استفاده می کنند، پس عادی است. وی افزود که در نهایت، باید اطمینان پیدا کرد که اطلاعات آنان از طریق تجربه شخصی، یا از طریق رسانه ها و صحبت های دوستان، یا از طریق جست و جو در اینترنت به دست آمده است .

قدردانی، به جای عکس العمل شدید

کارشناس سلامت روان مرکز بهداشت شهرستان قزوین از والدین خواست تا به نوجوان سیگاری خود، عکس العمل شدید نشان ندهند؛ زیرا ممکن است، بعضی از نوجوانان فقط از روی کنجکاوی، یا همراهی با دوستان و تجربه یک طعم جدید که بعضی از سیگارها و قلیان ها دارند، درست مثل تجربه طعم یک شکلات، پُک زدن به سیگار را تجربه کنند؛ پس به جای عکس‌العمل شدید، با اظهار قدردانی خود از صداقت او، نظر دقیق و تجربه اش را جویا شوند؛ زیرا قرار است در این مکالمه، کاری کنند تا نوجوان، محافظت از خود را در برابر خطرات یاد بگیرد، نه آن که از والدین بترسد و پنهان کاری کند. امامیه ادامه داد که والدین، باید در پایان مکالمه این جمله را حتما بگویند: « مساله این نیست که من با تفریح مخالف باشم، مساله این است که خیلی دوستت دارم و نمی خواهم به تو صدمه ای برسد».