پژوهش «بازیِ رقابت؛ عوامل رقابت‌پذیری صنعت بازی‏‌های رایانه‌‏ای ایران» اثر دکتر مقداد مهرابی و بهزاد توفیق‌‏فر از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شد.

پژوهش بازی رقابت، «بازی‌های رایانه‌‏ای» را هم به‌عنوان یک رسانه که توسط یک سازمان اداره یا تولید می‌‏شوند‏ و هم به‌عنوان محصول یک صنعت (خلاق)، ازجهت الزام تدوین راهبرد‏ و توجه به رقابت‏‌پذیری آن، مورد توجه قرار داده است. از همین‌رو سعی دارد در عین اذعان به تفاوت‌های سازمان‌های صنعتی و رسانه‏‌ای‏، با استفاده از آخرین مدل رقابت‏‌‍پذیری صنایع (مدل الماس)، به درک موقعیت‌های رقابتی صنعت بازی‌های رایانه‌‏ای ایران و ارائه پیشنهادهایی برای ارتقای رقابت‏‌پذیری آن بپردازد.

دراین تحقیق، مدل الماس پورتر به عنوان آخرین مدل رقابت‌‏پذیری صنایع، نظریه محوری پژوهش قرار گرفته که براساس آن و از طریق منابع کتابخانه‌ای و اسنادی و هم‌چنین مصاحبه با دست‌‏اندرکاران این صنعت، در چهارگروه بازی‏‌سازان، ناشران، دانشمندان و مسئولان، عوامل رقابت‌پذیری صنعت بازی‌های رایانه‏‌ای ایران به ترتیب اولویت کشف و استخراج شده است که دریافت و ارزیابی مستمر بازخورد از مشتریان، امکان ارتباط مستقیم با مشتریانی که برای بازی هزینه می‌کنند، دسترسی به بزرگ‌داده‌های کشور، تدوین و اجرای نقشه استراتژی مدون، تخصصی‌شدن بازی‌سازی برای پلتفرم‌های مختلف (گوشی، رایانه و...)، الگوی رو به رشد دسترسی به اینترنت و پهنای باند، حضور شرکت‌های خصوصی ارتباطات و اینترنت، دسترسی به اینترنت همراه در اغلب نقاط کشور، سهولت استفاده از درگاه‌های پرداخت اینترنتی و موبایلی، حضور شرکت‌های خارجی در ایران و بالعکس، حضور در کنفرانس‌های بین‌المللی، تعهد بالای نیروی کار و همدلی بخش‌های مختلف در عین رقابت، جوان و باانگیزه بودن نیروی انسانی، وجود رشته بازی‌سازی در دانشگاه‌ها، جزء ۱۴ مورد اول آن هستند.

درفصل اول این پژوهش و پس از مقدمه، به ضرورت و اهمیت موضوع، در فصل دوم، برای آشنایی خوانندگان کتاب، مکاتب و نظریه‌­های رقابت­‌پذیری به­طور خلاصه مطرح و در پایان این فصل، نظریه محوری پژوهش که مدل الماس پورتر است، کمی مشروح­تر توضیح داده­ شده است. فصل سوم، به بیان جامعه آماری و نمونه، مراحل انجام پژوهش و نتایج اولیه به دست­‌آمده از مصاحبه‌­ها و پرسشنامه‌های ارائه شده به خبرگان، اختصاص داده­ شده ­که ‏۱۱۰ عامل رقابت‌‏پذیری از نظرات خبرگان استخراج و سپس با توجه به امتیاز کسب‌شده، اولویت‌‏بندی شده‌اند که ازمیان آن‌ها، ‏ ۱۴ عامل اول، بالاترین امتیاز را از دید خبرگان صنعت بازی‏های رایانه‏ای کسب کرده‏ که از اثر و اهمیت بیشتری برخوردارند. در فصل چهارم، یافته‏‌های پژوهش و بسط و شرح آنها در چارچوب مدل الماس پورتر ارائه شده و اولویت‌­بندی آنها از نظر خبرگان نیز به ترتیب آورده­ شده­ است. فصل آخر یا پنجم کتاب نیز شامل نتیجه‌‏گیری و بحث و بررسی موضوع و پیشنهادهای پژوهشگر برای عوامل رقابت‌­پذیری با امتیاز بالا است.

در این پژوهش، پژوهشگر ابتدا تلاش می‌کند ماتریس اولیه عوامل رقابت‌پذیری در صنعت بازی رایانه‌ای را استخراج نماید تا با اتکا بر آن، شرایط ایران بر این عوامل و زیرعامل‏‌ها را تطبیق دهد. ضمن اینکه تاکید می‌کند، اگرچه ترجمه مدل و کشف و سازماندهی زیرعامل‏‌های‏ آن برای صنعت بازی‏های رایانه‏ای، گام مهمی است که این پژوهش برداشته، اما مادام که این عوامل، برای بازی‏‌های رایانه‏‌ای ایرانی و دست‌‏اندرکاران آن، تطبیق و تصحیح نشوند، کمک زیادی به اقتصاد فرهنگی و فرهنگ ایران اسلامی نخواهدکرد.