.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، سجاد عباسی مجری این طرح که با همکاری پژوهشگاه و مرکز نخبگان و استعداد های برتر انجام شده با اعلام این خبر گفت :پژوهش «بررسی سلامت تالاب هشیلان از جنبه حضور آلاینده های فلزات سنگین، هیدروکربن های نفتی کل (TPH) و میکروپلاستیک ها» نشان داد که در تالاب هشیلان کرمانشاه غلظت آلاینده ها در برخی از ایستگاه ها تا حدودی زیادتر از استاندارد است.
او با بیان اینکه این امر می تواند به دلیل نزدیکی ایستگاه های مربوطه به مسیرهای رفت و آمد خودروها و وسایل و ادوات کشاورزی  باشد خاطرنشان کرد :در رسوبات بیشترین غنی شدگی ها در ایستگاه های S۵ و S۶ مشاهده شد که زهاب های کشاورزی در این ایستگاه ها از محیط خارج می شوند.
این پژوهشگر در ادامه با تشریح روند تغییرات میانگین ضریب غنی شدگی عناصر مختلف افزود: بر اساس مدل PMF عناصر سرب، روی، نیکل، کبالت، منگنز، آلومینیم، کروم، تیتانیم، آرسنیک، اسکانیم و آهن در ایستگاه های تقریبا رفتاری مشابه و در نتیجه منشا مشترک دارند.
وی تصریح کرد : با توجه به ضریب غنی شدگی، عدم مشاهده چولگی و گستره تغییرات کم آنها می توان گفت که این عناصر بیشتر تحت تاثیر منابع زمین زاد هستند  در صورتی که عناصر مولیبدن، کادمیم، آنتیموان و مس، بر اساس مدل PMF، منشا مشترک در تالاب هشیلان دارند و از طرفی بر اساس نتایج ضریب غنی شدگی، چولگی و گستره تغییرات زیاد این عناصر می توان دریافت که احتمالا در تالاب هشیلان منشا مشترک انسان زاد برای این عناصر وجود دارد.
او با اشاره به این نکته که در محیط آب نیز در برخی از ایستگاه ها به دلیل عمق کم و راکد بودن آب شاهد افزایش غلظت آلاینده ها بودیم افزود: همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که عناصر سرب، نیکل، کبالت، منگنز، آرسنیک، آنتیموان، کروم، تیتانیم، آلومینیم، اسکاندیم و آهن بین دو محیط آب و رسوب اختلاف معناداری وجود دارد.
عباسی خاطرنشان کرد : این موضوع می تواند بیانگر انحلال پذیری کم این عناصر در آب باشد که باعث اختلاف معنادار غلظت این عناصر در دو محیط می گردد.
او اظهار داشت :ضریب تفکیک بیش از ۹/۲ عناصر آلومینیم، آهن، نیکل، تیتانیم، کروم، منگنز، مس، کبالت، سرب، اسکاندیم و آرسنیک نیز نشان می دهد که این عناصر بیشتر در فاز جامد (رسوب) و به صورت کمپلکس های پایدار در محیط حضور دارند.
مجری طرح «بررسی سلامت تالاب هشیلان از جنبه حضور آلاینده های فلزات سنگین، هیدروکربن های نفتی کل (TPH) و میکروپلاستیک ها» گفت :در صورتی عناصر روی، مولیبدن، آنتیموان و کادمیم با ضریب تفکیک کمتر از ۹/۲ نشان می دهد که این عناصر بیشتر در فاز محلول (آب) حضور دارند و انحلال پذیری بیشتری در آب دارند و نتایج روش ویلکاکس (wilcox) نشان داد که وضعیت این آب ها برای مصارف کشاورزی تا حدودی در محدوده مناسب است.
این پژوهشگر با بیان اینکه برخی از ایستگاه ها شوری نسبتا بالایی نشان دادند که به دلیل عمق کم و راکد بودن آب این ایستگاه ها است افزود: بنابراین آب ایستگاه های S۱، S۲، S۳ و S۵ در کلاس آب خوب برای کشاورزی و ایستگاه های S۸ و S۱۲ در کلاس آب متوسط برای کشاورزی قرار می گیرند.
وی اظهار داشت :نتایج این پژوهش نشان می دهد که غلظت TPH از ۲/۴ میلی گرم در کیلوگرم در ایستگاه S۱ تا ۷۶ میلی گرم در کیلوگرم در ایستگاه S۲ تغییر می کند، بنابراین تمامی نمونه های رسوب تالاب هشیلان از لحاظ آلاینده ها آلی غیرآلوده می باشد.
او با اشاره به مشاهده شدن ذرات میکروپلاستیک در اغلب ایستگاه های رسوب و آب تالاب هشیلان گفت:  بیش از ۹۰ درصد از میکروپلاستیک های شناسایی شده رشته ای شکل هستند و اغلب اندازه ای کمتر از ۱۰۰ میکرومتر دارند و نتایج به خوبی نشان می دهند که مکان های تفریحی و وسایل پلاستیکی مورد استفاده کشاورزان باعث افزایش تعداد این ذرات در محیط شده است.
عباسی افزود :به طور کلی بر اساس شاخص ها و ضرایب محاسبه شده می توان گفت که تالاب هشیلان در شرایط مطلوبی قرار دارد، گرچه زیاد بودن شاخص های خطر در برخی از ایستگاه ها می تواند دلیلی برای افزایش آلودگی تالاب هشیلان در آینده باشد.
او در پایان تصریح کرد :همچنین غلظت ترکیبات فسفر و نیتروژن در آب این تالاب (به دلیل استفاده از کودهای کشاورزی) بیشتر از حد مجاز است که در صورت تامین نشدن اکسیژن مورد نیاز آب تالاب و عدم نظارت بر میزان کوددهی کشاورزان و زهاب ورودی به این تالاب می تواند منجر به تغذیه گرایی و در نهایت مرگ تالاب هشیلان و اکوسیستم آن گردد.