نفس های یک سال خورشیدی دیگر در واپسین روزها به شمارش افتاد و لحظه ها، بی تاخیر و بی تکرار به پیش رفتند تا بر قطر​​ دفتر عمر به اندازه ی برگی

بیفزایند و ذهن نوشت هایی نو در خاطر ما حک کنند؛ خاطراتی که اگر نیک بنگریم، سرشارند از آموزه ها و تجربه ها و اگر به درستی به خاطر بسپاریم،

می توانند ارمغان آینده ای زیباتر باشند و تا به آنجا بینجامند که سبب ساز موفقیت ها و کامیابی های بسیار در آینده‎ی نزدیک و دور شوند،

لحظه‎ی خداحافظی با سال رفته و سلام به سال آمده اگر اینچنین باشد، ​می تواند رهگشا در آینده ای شود که امروز به حقیقت،

پایه اصلی ترسیم و درک آن است. امید که آموزه های دیروز را پشتوانه ی فردای خود سازیم.

سال 1396 با همه ی فراز و فرودها و با همه ی خاطرات تلخ و ش​یرینش پایان گرفت و برگی دیگر بر دفتر زندگی ما افزوده شد. نوروز، این میراث گران مهر ایرانیان، از راه رسید تا با همراهی ابدی و همنشینی جدایی ناپذیر خود با بهار طبیعت، میهمان جسم و جان ایرانیان بلکه جهانیان شود؛ بشارت روزهایی شادتر و پرنشاط تر در سال خورشیدی 97 دهد؛ زنگار فرسودگی از چهره ی روزهایمان بزداید و نسیمی جان افزا و روح نواز بر پیکر آن روان سازد. نوروز آمد تا روح زنگارگرفته به عادت ها را زیبنده ی امیدهای تازه، باورهای شوق آور و ازسرگیری های نو کند و آن را چون آیینه در تجلی هر آنچه رنگ انسانی و آسمانی می‎​​گیرد، قرار دهد.

​نوروز را قدر بدانیم و بهار را ارج بنهیم و همواره و در همه حال، آن را فالی نیک در تقدیر خود سازیم.

امید که همراهی تان پایدار باشد و بهترین ها در انتظارتان

محمد حسن عصاره