خانه اندیشمندان میزبان «شب آیین های زمستان » شد
.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، در این نشست که سخنرانان به بحث و گفتگو درباره جایگاه آیین های زمستان در ایران پرداختند سید احمد محیط طباطبایی رییس ایکوم ایران ، آیین های زمستانی در سرزمین ایران را مرتبط با معیشت کشاورزی دانست و افزود: این آیین ها در فصلی که کار کشاورزی به اتمام رسیده برگزار می شده است.او اظهار داشت : این آیین کشاورزان را از یک طرف برای فصلی که آیین کشاورزی از راه می رسد آماده می کند و از طرف دیگر به زندگی آن ها معنایی اجتماعی می دهد.
اردشیر صالح پور نیز در ادامه نشست با تمرکز بر آیین کوسه گلین ، این آیین را در ارتباط با مفهوم و بن مایه باروری دید و به بررسی شخصیت های موجود در آیین های زمستانی پرداخت.
در ادامه مهرداد ملک زاده با تاکید بر غیر رسمی بودن آیین یلدا تصریح کرد : این که این آیین به دور از صور رسمی در طی تاریخ در بین مردم رواج داشته و همواره مردم آن را به شکل دلخواه خودشان برگزار کردند.
مریم نعمت طاووسی نیز بحث خود را در مورد یکی از قصه هایی که بیشترین تاثیر پذیری را از آیین یلدا دارد متمرکز کرد و گفت: این قصه نشان می دهد که مردم ایران در سنت های شفاهی و روایی خود آیین یلدا را بسیار دخالت داده اند که برخی از قصه های آن هنوز ناشناخته مانده و در مورد آن کار تحقیقی و تحلیلی هم انجام نشده است.
رضا سجودی نیز با طرح این پرسش که چرا باید آیین یلدا را جز میراث ناملموس بدانیم در پاسخ به مفهوم میراث زنده اشاره کرد و انتقال زنده و پویایی این آیین را یکی از دلایلی دانست که این آیین میراث ناملموس است.
او تجاری شدن یلدا را مرکز بحث خود قرار داد و درخصوص یلدا به عنوان امری فرهنگی و رابطه آن با اقتصاد به ارایه مطالبی در خصوص کیک یلدا، لباس های یلدا و ... پرداخت.
علیرضا حسن زاده ریس پژوهشکده مردم شناسی نیز در این نشست گفت : این کار انجوی شیرازی که آیین های زمستان را از یلدا تا اعتدال بهاری ثبت و ضبط کرده و خرده آیین های فراوانی را معرفی کرده بسیار ارزشمند است.
او آیین یلدا را مانند نوروز دارای بازار بزرگی دانست که یک بازار آیینی است و گفت : از طرف دیگر آیین یلدا مظهر پیوند ادبیات و آیین در فرهنگ ایرانی است و یک گفتمان زیست سالارانه را نمایش می دهد که در آن رابطه انسان و طبیعت در آن به شکلی درست تعریف می شود.
وی در ادامه با اشاره به ابعاد گروتسک آیین ایرانی ، مبنا حاجی فیروز را بر خلاف نگاه مهرداد بهار و بهرام بیضایی نه سمبل سیاووش و نماد دیگری از سیاووش و جایگاه فرودست رنگین پوستان بلکه نوعی تبدیل موضوع ترس به شادی و شوخی دانست و افزود: حتی در ظاهر هم وقتی به حاجی فیروز نگاه می کنیم شباهتی به سیاوش ندارد.
حسن زاده خاطرنشان کرد :این به ظاهر اشتباهی است که در تفسیر و تحلیل آیین های ایرانی اتفاق افتاده و ناشی از عدم توجه به ابعاد گروتسک آیین ها و میراث روایی است .
علی دهباشی نیز در پایان این نشست با مروری بر سخنان سخنرانان این نشست، جایگاه انجوی شیرازی را در طرح مباحث مرتبط با آیین های زمستان ستود و اثر دو جلدی او را که انتشارات سروش منتشر کرده و در دسترس است جز آثار ارزشمند دانست که به شناخت فرهنگ و آیین های زمستان در فرهنگ ایرانی کمک بسیار زیادی کرده است.