دکتر "رضا چمن" در نشستی با اعضای انجمن علمی آرما (معلولان و بیماری های خاص) دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، درخصوص اهمیت توجه به بیماری های خاص اظهار داشت: با توجه به میزان بالای بروز و شیوع بیماری های خاص و همچنین مزمن و پرعارضه بودن، این قبیل بیماری ها از اهمیت ویژه ای برخوردارند و علاوه بر رنج بیماری هزینه های غیرمستقیم درمان و تامین مایحتاج زندگی روزمره بر دوش این بیماران و خانواده های آنان سنگینی می کند.

وی درخصوص تعداد بیماران خاص زیر پوشش دانشگاه نیز بیان کرد: بیشترین این افراد در دو گروه بیماران مبتلا به ام اس و بیماران دیالیزی قرار می گیرند که هر گروه به ترتیب ۲۱۵ و ۱۳۴ نفر را شامل می شود.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در پاسخ به پرسش دانشجویان درباره ارزیابی نیازهای پژوهشی دانشگاه در زمینه بیماری های خاص ابراز کرد: تحقیقات گسترده ای در زمینه سبب شناسی و شناخت عوامل خطر این بیماری ها و همچنین مطالعات فراوانی درخصوص تعیین روش های درمانی، معالجه و مراقبت صورت گرفته و همچنان مجهولات نیازمند تحقیق در این حوزه بسیار است.

چمن ادامه داد: بخشی از تحقیقات باید معطوف به بررسی کیفیت زندگی این بیماران و تعیین روش های ارتقاء رضایتمندی و کیفیت زندگی آنان باشد.

وی در خصوص چگونگی انتقال آموزه های دانشگاهی در زمینه بیماری های خاص و معلولان توسط انجمن علمی آرما نیز یادآور شد: می توان این کار را با جلب مشارکت خیران سلامت و در تعامل با انجمن های خیریه متعددی که در راستای حمایت از بیماران خاص فعالیت دارند انجام داد. برای نمونه انجمن حمایت از بیماران کلیوی در شاهرود بسیار فعال است و یا انجمن نیکوکاران راه آسمان فعالیت های گسترده ای دارد.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شاهرود همچنین درباره دغدغه این دانشگاه نسبت به معلولان نیز گفت: تکالیف دانشگاه های علوم پزشکی درخصوص حمایت های درمانی و معالجه و تامین دارو تعریف شده و مشخص است اما فراتر از آن با همکاری خیران سلامت تلاش های خوبی در راستای جلب حمایت های اجتماعی و اقتصادی از این بیماران و خانواده های آنان در دستور کار ماست و حوزه مشارکت های اجتماعی دانشگاه در این زمینه فعالیت های ارزنده ای دارد.

وی تصریح کرد: باید به توانمندسازی انجمن های علمی دانشجویی کمک کنیم و با مشارکت دادن آن ها در فعالیت های مرتبط به تقویت آنان بپردازیم که به طور مشخص توصیه می کنم انجمن آرما با همکاران ما در حوزه مشارکت های اجتماعی تعامل و هماهنگی لازم را داشته باشد. درواقع ما و شما باید برنامه حمایتی از بیماران نیازمند و صعب العلاج داشته باشیم و باید خودتان امکان سنجی کنید که چه کمک هایی از شما ساخته است.