به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل دکتر حسین کربلائی خیاوی از اجرای پروژه پایش صنوبر­کاری با استفاده از داده‌های ماهوره­ ای در استان اردبیل با همکاری ستاد موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور خبر داد و اظهار داشت : عدم وجود اطلاعات بهنگام، مستند و علمی از وضعیت موجود (سطح و پراکنش) صنوبرکاری‌های استان اردبیل یکی مشکلات اصلی مدیران بخش تولید چوب برای برنامه­ ریزی و مدیریت تامین چوب در استان بود که با تلاش همکاران بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز و همکاری ستاد موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور طی دو سال با استفاده از سنجش از دور و سامانه­های اطلاعات جغرافیایی، نقشه صنوبرکاری‌های موجود استان تهیه شد.

وی افزود: بر اساس نقشه تهیه شده، میزان صنوبرکاری­ های موجود استان اردبیل با مساحت کل ۱۰۷۴ هکتار به دست آمد که بیشترین میزان سطح صنوبرکاری‌ها به ترتیب در شهرستان‌های مشکین‌شهر ۴۰۰.۶ هکتار، اردبیل ۱۹۴.۹ هکتار، خلخال ۱۰۸.۳ هکتار و کمترین آن در شهرستان بیله­ سوار با ۱۰.۳ هکتار برآورد گردید.

رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل در ادامه اظهار داشت: استان اردبیل به لحاظ داشتن شرایط مطلوب رویشگاهی و اقلیمی یکی از مناسب‌ترین مناطق کشور جهت کاشت، توسعه و پرورش صنوبر است.

دکتر حسین کربلائی خیاوی با اشاره به اینکه قابلیت و استعداد اراضی استان برای توسعه زراعت چوب با توجه به افزایش قیمت چوب و نیز ضرورت تامین مواد اولیه کارخانجات صنایع چوب استان بیش از این مقدار است تصریح کرد: می‌توان با استفاده ارقام جدید سازگار و پربازده، عملیات توسعه زراعی، مدیریت بهره‌وری، بسته حمایتی شامل پرداخت تسهیلات بلند مدت با نرخ بهره پایین، سطح صنوبرکاری استان را تا ۳۰۰۰ هکتار افزایش داد.

همچنین دکتر یونس رستمی کیا رئیس بخش جنگل و مرتع مرکز در این زمینه افزود: اراضی پایاب تصفیه‌خانه فاضلاب‌های شهری در استان مهمترین و مستعدترین اراضی برای توسعه و گسترش صنوبرکاری محسوب می‌شوند بطوریکه برای استفاده بهینه از منابع آب در راستای توسعه پایدار، جلوگیری از ورود پساب‌ها به رودخانه‌ها و آلوده سازی منابع آبی و همچنین صرفه‌جویی در مصرف کود به جهت غنی بودن پساب‌ها از عناصر غذایی ماکرو و میکرو، می­توان از پساب فاضلاب شهری و صنعتی جهت کاشت صنوبر و آبیاری قلمستان ­ها استفاده نمود.

لازم به ذکر است صنوبر به عنوان یکی از گونه ­های سریع الرشد و اقتصادی در میان درختان غیر مثمره کشور شناخته می‌شود و قابلیت بهره‌برداری در دوره‌های ۵ الی ۷ ساله را دارا است، به طوری که می‌تواند در مدت زمان کوتاهی نسبت به سایر درختان غیر مثمر به عنوان منبع تولید چوب و درآمد برای کشاورزان و بهره‌برداران محلی استان تلقی شود.