نام دانشجو با عدالت طلبی و آزادگی پیوندی ناگسستنی دارد. ۱۶ آذر ماه و پاییز سرد ۱۳۳۲ شمسی گواهی می دهد که این سخن امروز و دیروز نیست و وسعتی در مقیاس تاریخ سراسر شور و حماسه دانشجویی دارد.

آن روزی که سه تن از دانشجویان تنها به جرم ایستادن در برابر سلطه طلبی یانکی‌ها در محوطه دانشگاه در خون خود غلتیدند شاید کسی تصور نمی کرد که درست یکروز بعد از آن واقعه و در جو خفقان و وحشت، نیکسون معاون رییس جمهور امریکا به ایران بیاید و در همان دانشگاهی که هنوز به خون سه آذرخش شهید رنگین بود دکترای افتخاری حقوق دریافت کند. بدین گونه حادثه ۱۶ آذر ۱۳۳۲، بعنوان نماد استکبار ستیزی، مبارزه با استبداد و عدالت خواهی دانشجویان در تاریخ ایران ثبت شد.

۶۰ و اندی سال از کشتار ۱۶ آذر می‌گذرد، اما هنوز جنبش دانشجویی به پیروی از ذات آزادگی و تظلم خواهی خود هر سالِه یاد این روز را گرامی می‌دارد و هنوز هم بی‌توجه به سهم‌خواهی‌های سیاسی، راستگوترین منتقد دولت‌ها و دلسوزترین فعالان مدنی جامعه است.

آنچه جامعه امروز بیش از هر زمان دیگر بدان نیازمندست بهره مندی از تحلیل های راهگشای برآمده از نگاه تیزبینانه دانشجوست تا ازین رهگذر دستیابی به فردایی درخشان تر در دسترس قرار گیرد.