کم کاری تیروئید یکی از علل مهم قابل پیشگیری عقب افتادگی ذهنی در نوزادان است. در صورت وجود کم کاری مادرزادی تیروئید در جنین اختلالاتی در ارگان های مهم از جمله سیستم عصبی مرکزی و اسکلتی ایجاد می شود. تا قبل از شروع برنامه های غربالگری، تشخیص زودهنگام بیماری به دلیل کم و غیر اختصاصی بودن علائم و نشانه ها در روزهای اول زندگی معمولا با تاخیر صورت می گیرد و این موضوع با از دست دادن ضریب هوشی به درجات مختلف در مبتلایان همراه می بود .

آمنه احدی زاده، کارشناس برنامه هایپوتیروئیدی ( کم کاری تیروئید ) معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین با بیان مطالب فوق، گفت: کم کاری تیرویید نوزادان می تواند به صورت دایمی و گذرا باشد. وی با گفتن اینکه در نوع گذرا بیمار تا مدتی ( از 2 هفته تا 3 سال ) نیاز به درمان دارد و بعد از آن، با شروع به کار تیروئید و تولید مقدار کافی هورمون، درمان قطع شده و دیگر نیاز به مصرف قرص لووتیروکسین نیست؛ اظهار کرد: در نوع دایمی، بیمار تا پایان عمر نیاز به مصرف قرص لووتیروکسین دارد و نباید دارو را قطع کند.

بنا به گفته کارشناس برنامه کم کاری تیروئید  مرکز بهداشت استان قزوین، بیماران در بدو تولد معمولا علامتی ندارند و به تدریج، علایم و نشانه های بیماری بروز می کند. ایشان با بیان اینکه این علایم و نشانه ها عبارتند از: نوزادان با وزن غیر طبیعی ( نوزادان با وزن بیش از 4000 و یا کمتر از 2500گرم )، تولد بعد از 42 هفته بارداری، فونتانل خلفی بزرگ، اختلال در شیر خوردن، اختلالات تنفسی و خواب آلودگی؛ گفت: این علایم در روزهای اول تولد، بسیار کم و غیر اختصاصی هستند.

بنا به اظهار این کارشناس، فقط پنج درصد نوزادان مبتلا به کم کاری تیروئید، در هفته اول بر اساس علایم بالینی قابل تشخیص هستند و حدود یک سوم هورمون تیروکسین مادری از طریق بند ناف به جنین انتقال یافته و از بروز علائم بالینی بارز بیماری در جنین جلوگیری می کند.

احدی زاده با اشاره به اینکه خوشبختانه شروع درمان بهنگام ( قبل از 28 روزگی نوزاد) از بروز عقب ماندگی ذهنی در نوزاد مبتلا به بیماری کم کاری تیروئید جلوگیری می کند؛ بیان کرد: علاوه بر زمان شروع درمان، مصرف صحیح دارو بر اساس دستور پزشک، رعایت توصیه های هنگام مصرف قرص، انجام آزمایشات هورمونی در فواصل معین، معاینه مستمر بر اساس دستورالعمل کشوری و عدم توجه به توصیه های غیر علمی اطرافیان در ارتباط با مصرف دارو، ضامن حفظ ضریب هوشی شیرخوار بیمار است.