ایشان با اشاره به جایگاه والای شهدا بیان کردند: اگر به معنای واقعی اعتقاد داشته باشیم که شهید زنده است، همانگونه که اگر شهید زنده بود به دیدار او می‌رفتیم و از فیوضات اخلاقی و معنوی شهید توشه می گرفتیم الان نیز می‌توان از شهدا کسب فیض کرد.

ایشان در ادامه پرسشی را مطرح کردند: که چرا آیت الله سید مصطفی خمینی(ره) به شهادت رسید؟ چه ویژگی‌هایی در ایشان بود که دشمنان احساس خطر کردند و نقشه شهادت او را طراحی و عملی نمودند؟ البته ویژگی‌هایی مانند: خودسازی، تهذیب، ساده زیستی و دوری از مسائل مادی در حاج آقا مصطفی وجود داشت، اما خصوصیاتی که باعث شد دشمنان احساس خطر کرده و دست خود را به خون این شهید والامقام آلوده کنند این بود که:

۱- سازش ناپذیری؛ دشمنان چون شناختی از ایشان نداشتند تصور می‌کردند که می‌توانند او را تطمیع کنند لذا تلاش می‌کردند از راه دوستی وارد شده و ایشان را مجاب کنند تا با امام صحبت کند که دست از مبارزات بردارد. یا با این ترفند که اگر  آقازاده‌ را جذب کنند می‌توانند در مسیر آقا (امام) خلل ایجاد کنند. به همین‌خاطر دشمنان از تلاش در این زمینه‌ها فرو گذاری نکردند و در صدد جذب وی بودند اما سید مصطفی نقشه رژیم را می‌دانست و حتی یک لحظه فریب دشمن را نخورد.

۲- نگرانی از لغزش دیگران؛ آیت الله سید مصطفی خمینی(ره) وقتی می‌دید که یک عالم دینی قصد دارد به رژیم نزدیک شود، از طریق نامه، پیغام یا ملاقات با ایشان سعی می کرد او را از این لغزش باز بدارد.

۳- جریان شناسی و دشمن شناسی؛ حاج آقا مصطفی از آن دسته اشخاصی بود که هم واقف به جریانات بود و هم دشمنان را خوب می‌شناخت به همین خاطر نسبت به جریانات و اتفاقات، موضع گیری می‌کرد.

۴- توجه به اربعین؛ ایشان پیام اربعین حسینی(ع) را بدرستی درک کرده بود لذا نسبت به اربعین اهتمام ویژه داشت به گونه‌ای که در سال‌های متمادی مسیر نجف تا کربلا را برای بزرگداشت اربعین حسینی(ع) با پای پیاده به کربلا می‌رفت، صدام منحوس از این امر احساس خطر کرد و دستور به عدم برپایی پیاده‌روی برای زیارت اربعین اباعبد الله الحسین(ع) را داد.