به مناسبت ماه محرم، ایام عزاداری حضرت ابا عبداله الحسین (ع) ، کانون بسیج اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج با همکاری امور فرهنگی اقدام به برگزار نشستی تخصصی با موضوع " معنویت، اخلاق و واقعه عاشورا " نمود ، این موضوع در راستای یکی از مهمترین موضوعات بیانیه گام دوّم انقلاب مقام معظم رهبری با حضور استاد فاضلی از فضلای حوزه ی علمیه و کارشناس برگزیده ی رادیو معارف مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت .

استاد فاضلی فرمودند: دو نوع نگاه به عاشورا وجوددارد و می تواند داشته باشد ، اولین نگاه این است که این موضوع یک حادثه بوده است منتهی چون دلخراش و با مظلومیت واقع شده و قهرمان مظلوم حادثه شخصیت بسیار بزرگ و برجسته ای و جزء اولیای الهی و امام بوده است لذا بدین جهت به حادثه برجستگی داده است و باعث شده کسانی که به این امام تعلق خاطر دارند هر ساله این حادثه را زنده نگهداشته و تکرار کنند.

در نگاه دیگردانشمندان و بزرگان ما با این حادثه به این شکل برخورد نکرده اند، در کتاب هایی از جمله حسین وارث آدم اثر دکتر شریعتی، کتاب امام حسین ع اثر دکتر شهیدی و پیشوای شهیدان اثر سید رضا صدر با استناد به صدها روایات بر می آید که عاشورا یک رسالت و ماموریت بوده است، خداوند همانطوری که انبیاء را فرستاده در همان راستا امام حسین ع را فرستاده است ، البته شکل زمینی و تاریخی آن یک حادثه است ، جریانها معمولا در ظاهر یک حادثه ی طبیعی است مثل جریان حضرت عیسی و... همه حادثه ها خود را به صورت طبیعی نشان می دهند و این ما هستیم که جریان ماورایی حادثه ها را باید دیده و درک کنیم، بعضی حادثه ها چیز دیگری در پشت پرده دارند که آن را از طبیعی بودن خارج می کند ، حادثه ی عاشورا هم همین طور است، شناسنامه حرکت امام حسین ع در کتاب حسین وارث آدم وجود دارد در این کتاب امام حسین ع را وارث انبیاء و فرستادگان الهی معرفی می کند. اگر این مقدمه اثبات شد عاشورا تبدیل به مکتب و دانشگاه و هر قطعه و قسمت آن محل بحث و تحلیل می شود و پیش فرض آن می شود که هیچ حرکتی اتفاقی و تصادفی و بی معنا نیست چرا که وقتی به عاشورا نگاه می کنی گویا به آیه های قرآن نگاه می کنی، مرحوم شوشتری (ره ) توانسته است در روز عاشورا خوبی خیر و شر را جمع کند و خیر و شر خودشون را نشان دادند، مقصد این است که تصور نکنیم عاشورا صرفاً یک حادثه ای است که اتفاق افتاد و ما آن را برجسته کردیم .

با این مقدمه ما وارد یک بحث بسیار مهمی می شویم که در زیارت عاشورا بصورت تکراری مشاهده می کنیم و آن غریبانه شهید شدن حضرت امام حسین (ع) است . در زیارت نامه ی منتسب به امام زمان عج ۳ بار غربت امام حسین (ع) آمده است. حتی حضرت امام حسین (ع) خودشان در چند جا به این موضوع اشاره کرده است از جمله در بالین حضرت علی اکبر (ع)، روی قبر سید الشهداء هم نوشتند هذا قبر حسین بن علی بن ابیطالب الذی قتلوا عطشانا ، طوری امام حسین (ع ) غریب شد که حتی یک عشیره هم به کمک ایشان نیامدند .

پیرامون غربت حضرت امام حسین ع دو سوال مطرح می شود .

یک : چرا امام حسین (ع) تنها ماند؟ چه آسیب هایی باعث تنهایی ایشان شد و چرا احدی به ایشان کمک نکرد ؟

دو: چه اشکالی دارد که انسان تنها بماند ؟ چرا باید به تنهایی ایشان گریه و ناله کرد و چرا نباید تنها ماند ؟

در ارتباط با پاسخ پرسش دوم سه دسته آیه در قرآن وجود دارد:

دسته ی اوّل: یک گروه آیات در قرآن وجود دارد که از آنها برداشت می شود که هیچ انسانی نباید تنها بماند، همین که انسانی زمین خورد باید دور او را گرفته و از زمین بلند کنند، چه برسد به اینکه این شخص امام حسین (ع) باشد، طبق این آیات امام حسین (ع) نباید تنها می ماند ، سه آیه از آیات قرآن این موضوع را مطرح می کنند که موضوع بسیار اصلی و اساسی است از جمله مجموع آیات امر به معروف ، این آیات می گوید نه تنها شیعه، نه تنها مسلمانان، نه تنها کفار و انسان بلکه حیوانات و جمادات هم دارای حقوققی هستند که باید حقوقشان ادا شود، هر چیزی معروف باشد مسلمان نسبت به آن معروف مسئولیت دارد مثل آزار حیوانات و از بین بردن جنگل ها و ... تا چه رسد به انسان و مسلمان و امام مسلمانان ، آیات امر به معروف اجازه نمی دهد در جایی ظلم و کمبود و گرسنگی و ... اتفاق افتاد بگوئیم این یک مساله ی شخصی است و به ما ربطی ندارد، پس اولین آیاتی که برجستگی تنهایی امام حسین (ع) را نشان می دهد آیات امر به معروف است .

دسته دوم : آیاتی است که تنهایی امام(ع) را برجسته کرده و باعث حیرت می شود مجموعه آیات اخوت در قرآن است، ما در قرآن و احادیث چندین مورد و صدها روایت داریم که تمام مسلمانان را به عنوان برادر معرفی می کند، آیات دسته اول یعنی امر به معروف مختص به مسلمانان نبود یعنی طبق آن آیات هیچ کس حتی حیوان هم نباید تنها بماند، آیات دسته ی دوّم در حوزه ی مسلمانان است ، انما المومنون اخوه ( تمام مسلمانان برادر دینی هستند ) و این آیات هم نشان و تذکر می دهند که هیچ انسانی نباید در جامعه ی اسلامی تنها بماند ، حضرت رسول اکرم (ص) فرموده است: اگر در یک جامعه ی اسلامی مسلمانی ندای یا للمسلمین سر دهد و کسی این ندا را بشنود و پاسخ ندهد از ما نیست ، حتی کمک خواهی لزوم ندارد با زبان باشد گاهی با حالات و اشارات نیز اتفاق می افتد اخوت در اسلام فقط یک ارزش اخلاقی نیست بلکه پایه ی عرفانی نیز دارد ، حضرت رسول اکرم ص تمام جان های مسلمین را متحد فرض کرده است ، قرآن آیه ای دارد که می فرماید اگر انسانی انسانی را بکشد در واقع همه ی انسان ها را کشته است و اگر یک نفررا زنده کند تمام انسان ها زنده کرده است ، دلیل این امر چیست؟ چون خداوند تعالی تمام جان ها را متحد خلق نموده است .

دسته ی سوم: آیاتی که تنهایی امام حسین (ع) را بسیار برجسته می کند آیه مودت است ، آیه مودّت در خصوص ۱۲ امام است، یعنی خداوند متعال در راس هرم معارف دینی ۱۲ امام را قرار داده است، فرموده اجر و مزد رسالت پیروی از ۱۲ امام (ع) است .قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی مودّت به معنای دل دادن است و فقط دوست داشتن نیست یک دلدادگی است که سمت و سوی انسان را هم نشان می دهد، سمت سوی شما باید به طرف ۱۲ امام باشد، تنها گذاشتن امام حسین(ع) یعنی فراموشی و به زیر پا گذاشتن این آیه ، خون امام حسین همان خون رسول خدا و خون حضرت ابراهیم (ع) و ... است .

ایشان در قسمت پایان سخنان خود فرمودند: این تجربه نشان می دهد اگر معنویت و اخلاق در یک جامعه کمرنگ شود جامعه رو به انحطاط خواهد رفت و این دو مولفه یکی از مهمترین مولفه های ایجاد یک جامعه متمدن، توسعه یافته و سعادتمند است . لازم به ذکر است که این مراسم از ساعت ۱۰ الی ۱۲ روز ۱۷ شهریور ماه برگزار گردید.