کودکان حافظ میراث فرهنگی یک جامعه هستند
.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری،محمد حسین باجلان فرخی این مطلب را در نشست علمی «کودکان و میراث فرهنگی »که به مناسبت روز جهانی کودک در پژوهشگاه برگزار شد مطرح کرد.او با اشاره به لزوم توجه به کودکان در میراث فرهنگی ایران گفت: پیشینه جامعه شناسی و انسان شناسی کودک طولانی نیست و آغاز آن به نیمه سده گذشته بر می گردد.
وی افزود: متاسفانه ما کودک را یک انسان ریز اندام می بینیم و با زبان ، اندیشه و ساختار روانشناسی آن آشنایی کامل نداریم و در نگرش سنتی بیشتر از کودکان به عنوان افرادی برای بهره کشی، خبر چینی و یا کودکان کار یاد می شود.
این پژوهشگر پیشکسوت در ادامه سخنان خود با یادآوری این موضوع که در نظام سنتی معمولا کودک را فردی بزرگسال می دانند که باید هرگونه که می خواهند از آنها بهره ببرند، بیان کرد: کودکان ساختار و ویژگی های منحصر به فردی دارند و بایستی به ویژگی ها و نیازهای آنان توجه شود.
باجلان فرخی با بیان اینکه در برخی نظام ها به کودکان به عنوان سرمایه ای برای آینده جامعه نگاه می شود، اظهار داشت: متاسفانه در برخی جوامع نیز به کودک تنها به چشم تولید نسل برای آینده نگریسته می شود و این مهم فراموش شده که کودکان در آینده حافظ میراث فرهنگی یک جامعه هستند .
وی خاطر نشان کرد: در انسان شناسی کودک بایستی به ادبیات کودک توجه شود و تولید کنندگان آثار کودکان باید تخصص های خاصی داشته باشد که خوشبختانه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به این موضوع توجه ویژه و خاص داشته است .
میراث فرهنگی برای پایداری نقش کودکان را فراموش نکند
در ادامه این نشست، مرجان فولادوند سردبیر ماهنامه رشد دانش آموز با اشاره به جایگاه کودکان در برنامه ها و سیاست گذاری حوزه میراث فرهنگی گفت: متاسفانه حضور کودکان در برنامه ها و سیاست گذاری میراث فرهنگی پراکنده ، جزیره ای ، محدود و وابسته به جغرافیا و افراد است.
وی با اشاره به اینکه تمام کودکان باید از کتاب های تولید شده در حوزه کودک بهره مند شوند، تاکید کرد: کودکان ساده نیستند بلکه متفاوت هستند و آن چیزی که مناسب آنان است در تولیدات علمی ما همچون کتاب و ...دیده شود.
او یادآور شد: نقش کودکان نباید در حوزه میراث فرهنگی فراموش شود بلکه باید آنان را برای برنامه ها و سیاست های کلان جامعه آماده تر کند.