.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، سید مهدی میر صالحی سرپرست  پروژه تعیین عرصه ، پیشنهاد حریم و مرمت قلعه لیسار ، امروز «دوشنبه » با اعلام این خبر گفت: این قلعه در ۱۵کیلومتری شمال شهرستان تالش در کنار جاده اصلی مواصلاتی رشت به آستارا قرار دارد.
او افزود: قلعه لیسار بر روی تپه ای طبیعی و به ارتفاع تقریبی۶۰ متری از سطح دریای کاسپین قرار گرفته و در دو بخش ارگ مرکزی و باروی محافظ ارگ ساخته شده است.
وی با بیان اینکه  مصالح به کار رفته در این سازه، سنگ قلوه ای سرخ رنگ از نوع سنگ خارا ازرودخانه لیسار بوده است اظهار داشت : آجرهای به کار رفته در این بنا از نوع خشتی به ابعاد مختلف بوده که با ملات ساروج به یکدیگر متصل شده است.
این باستان شناس اداره میراث فرهنگی گیلان ، از ویژگیهای این بنا را وجود دو آب انبار بزرگ و کوچک در جوار ارگ دانست و تصریح کرد : آب انبار بزرگ در ضلع شمالی و آب انبار کوچک در ضلع غربی قرار دارد.
به گفته او ، آب این آب انبارها از نزولات جوی باران به دست می آید که با توجه به اندود ساروج که بر دیواره آب انبارها مشاهده می شود، باعث پاره شدن دیواره  آن ها شده و بدین طریق آب های ذخیره شده در آب انبارها نگهداری می شده است.
سرپرست هیات باستان شناسی ، اشیاء به دست آمده در این قلعه از جمله سفالهای لعابدار و بدون لعاب در رنگها و اشکال مختلف را نشان دهنده تنوع اشیاء موجود در این سازه دانست و تصریح کرد : از دیگر اشیاء به دست آمده در این محوطه می توان به سکه  مسی ( فلوس) مربوط به دوره اتابکان آذربایجان اشاره کرد.
او گفت : اتابکان آذربایجان در واقع جانشینان سلاجقه محسوب می شدند که در اواخر دوره  سلجوقی در منطقه  آذربایجان و شمال غرب ایران فرمانروایی می کردند.
میرصالحی خاطرنشان کرد : با توجه به آثار به دست آمده در این محوطه می توان اینطور نتیجه گرفت که با یک محوطه و سازه سلجوقی مواجه هستیم.
او از دیگر مباحث مورد توجه در این قلعه به نحوه سقوط این قلعه اشاره کردو افزود: آثار سوختگی در جای جای این قلعه به هنگام کاوش باستان شناسی قابل مشاهده بودو وجود یک ظرف مملو از غذا شامل استخوان پرندگان که به صورت برگشته به دست آمده بود نشان دهنده مامور بودن این قلعه تا آخرین لحظه قبل از آتش سوزی است.
وی گفت : در طی مراحل بعدی کاوش به دست آمدن سرپیکان جنگی نشان دهنده تخریب این قلعه و آتش سوزی کلی بر اثر یک جنگ و درگیری بوده که به مرور زمان پس از رویش گیاهان در زیر خاک مدفون شده است.
سرپرست هیات کاوش تصریح کرد : این سازه پس از کاوش باستان شناسی هم اکنون در دست مرمت است و در آینده به منظور ایجاد یک سازه  تاریخی برای بازدید گردشکران در نظر گرفته شده که اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری گیلان در این خصوص با سازمان های ذیربط در حال مذاکره است.