یا امام حسن! روزگار غربتت را پایانی نیست، روزگاری در شبیخون خیانت ها و توطئه ها، تن به صلحی سبز می دهی به اجبار تا دین بماند و روزگاری دیگر، در حریم خانه خود، آشنایی بیگانه از پشت خنجر می زند، سال ها بود پشت صبر را به خاک رسانده بودی، با این حال، هر که از هر کجا بی نصیب می ماند، نشانه خانه ات را می گرفت و ناگاه، خود را روبروی دروازه کرامتت می دید و بی پروا طلب می کرد حاجتش را. داستان غربتت هنوز ادامه دارد. بوی غربت حنجره ات، جهانی را غریبانه به گریه می اندازد. آمده ام تا زائر مزار بی چراغت باشم، تا بر سفره کرامتت، میهمان شوم، ای کریم اهل بیت!

امام حسن مجتبی(ع) به روایتی درهفتم صفر سال پنجاه هجری و در سن ۴۷ سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید. از امام مجتبی(ع) خواستند که سخنی درباره‏ی اخلاق نیکوی پیامبر(ص) بگوید. او فرمود: هر کس نیازی به حضور پیامبر (ص) می برد حاجتش رد نمی شد و هرچه در توان داشت ‏برای رفع نیاز مردم به کار می‏برد و شنیدم پیغمبر(ص) فرمود: هر کس نماز صبح را بگذارد، آن نماز بین او و آتش دوزخ دیواری ایجاد می‏ کند.

جملاتی گرانقدر از امام حسن مجتبی(ع)

- همنشینی با اهل دین، شرف دنیا و آخرت است. (تحف العقول، ص ۴۲۰)

- هیچ گروهى با یکدیگر مشورت نکرده اند مگر آن که به رشد رسیده اند. (اعیان الشّیعه، ۱/۵۷۷)

- برای هر چیزی دلیلی باید و دلیل خردمند، تفکر است و دلیل تفکر خاموشی. (تحف العقول، ص ۴۰۶)

- بردباری زینت شخص، وفاى به عهد نشانه جوانمردى و شتاب زدگى نشانه بى خردى است.(کلمه الامام الحسن(ع)، ص ۱۹۸)

- از کبر و خودخواهی بپرهیز، که هر کسی در دلش به اندازه دانه ای کبر باشد، داخل بهشت نمی شود.(تحف العقول، ص ۴۲۵)

- علم و دانش را فرا گیرید و چنانچه نتوانستید آنرا در حافظه خود نگه دارید، بنویسید و در منازل خود قرار دهید. (احقاق الحقّ، ۱۱/۲۳۵)

گردآوری و تنظیم: محبوبه بهلولی