جلسه هفتم عصرانه داغ سلامت با موضوع «پارادایم سیاست‏گذاری و توسعه پایدار سلامت ایران»، دوشنبه مورخ ۲۵ شهریور ماه، با سخنرانی مدیر گروه سلامت جهانی و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، در تالار اصفهان برگزار شد.

در این نشست هم‏اندیشی که به همت مرکز تحقیقات مدیریت و اقتصاد سلامت با همکاری کمیته پژوهش‏های دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع‏رسانی پزشکی دانشگاه برگزار شد، دکتر امیرحسین تکیان بحث خود را با چندین پرسش آغاز نمود و در ادامه به این پرسش‏ها که «چه میزان طرح تحول سلامت در رسیدن به پوشش همگانی سلامت موفقیت آمیز عمل کرده است؟»، «آیا در حال حاضر در مسیر صحیح در حال حرکت هستیم؟» و «آیا جهت‏ گیری سیاسی (حاکمیت در نظام سلامت) در راستای یک سیاستگذاری خوب حرکت می‏ کند؟» پاسخ داد.
وی همچنین در خصوص یک جامعه پایدار گفت: سلامت یک پارادایم است و به واسطه شرایط خاص خود، تنها کالای عمومی است که همزمان پیش شرط، نتیجه و شاخص جامعه پایدار به حساب می‏ آید.
دکتر تکیان افزود: دلیل نرسیدن به توسعه ‏یافتگی نداشتن مولفه توسعه پایدار است و در این میان باید به عدالت بین ‏نسلی در تخصیص منابع توجه ویژه‏ای شود.
وی با اشاره به اینکه راه رسیدن به جامعه پایدار، نگاه کردن به سلامت به عنوان یک ارزش جهانی و هدف اجتماعی و سیاسی می باشد، تصریح کرد: قرن ۲۱ با پیچیدگی ‏های زیادی روبه‏ رو است و برای رویارویی با این پیچیدگی ها، یک دستور جهانی به‏ نام توسعه پایدار تهیه شده است که دارای ۱۷ هدف و ۱۶۹ زیر هدف می‏ باشد.
مدیر گروه سلامت جهانی و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه افزود: زیرهدف شماره ۳ مستقیماً به سلامت مربوط می‏ شود و زیر هدف شماره ۱۶ به مبحث صلح می ‏پردازد.
وی با تاکید بر اینکه صلح لازمه تحقق جامعه پایدار است، افزود: به منظور دستیابی به جامعه پایدار باید به ۵ عامل Peace(صلح)، People(مردم)، Prosperity(رفاه)، Partnership(مشارکت) و Plan (برنامه ریزی) توجه کرد.

به گفته دکتر تکیان، سلامت باید دغدغه اصلی تمام بخش‏های دولتی، نیمه ‏دولتی و خصوصی باشد.
وی افزود: در ابتدای هزاره سوم رتبه سلامت ایران در دنیا برابر با ۹۳ بوده است و امروزه ۹۲ است، که این امر به عدم کارایی نظام سلامت اشاره دارد و علت این است که حاکمیت نظام سلامت ایران به قرن ۲۰ بر می‏ گردد.
دکتر تکیان با اشاره به اینکه بالغ بر ۷۵% جمعیت کشور و دنیا در شهرها هستند که موجب شده است نیازهای سلامت تغییر کند تصریح کرد: به موازات شهرنشینی، برنامه‏ ریزی و حاکمیت کشور تغییری نکرده است و به همین علت نظام سلامت ایران با چالش‏هایی مواجه شده است.
وی در ادامه بیان داشت: باید یک جنبه اجتماعی راه بیافتد که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به وزارت رفاه تبدیل شود و به رفاه مردم نیز بپردازد.
دکتر تکیان افزود: نباید UHC یک هدف در نظر گرفته شود، بلکه UHC یک وسیله است که پایه‏ های نظام سلامت را درست می‏ کند. برای اجرایی شدن UHC، باید به نوآوری خدمات سلامت، منابع مالی، منابع انسانی پرداخت و مسیر فعلی، مسیر اشتباهی است.
وی با اشاره به اینکه UHC فعلی مهندسی است و نه اجتماعی، توصیه کرد که از متخصصین علم اقتصاد و علوم اجتماعی استفاده شود، همچنین باید سلامت دیجیتال راه‏اندازی شود و نظام پرداخت موجود تغییر کند.
مدیر گروه سلامت جهانی و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه کشور تایلند که اولین کشوری است که با درآمد متوسط در سال ۲۰۰۳ به UHC رسیده است، تصریح کرد: علت موفقیت کشور تایلند سه اصل «داشتن دانش»، «وجود جنبش اجتماعی» و «حمایت ملی» بود، ولی در کشور ما مردم وارد عرصه نشده ‏اند و جنبش اجتماعی شکل نگرفته است.
دکتر تکیان یادآور شد: تا ۵ اصل، Participation (مشارکت)، Transparency (شفافیت)، Accountability (مسئولیت)، Information (اطلاعات)و Responsiveness (پاسخگویی)که لازمه حکمرانی خوب است تغییر نکند، UHC محقق نخواهد شد.
در پایان جلسه دکتر امیرحسین تکیان به پرسش‏های کارشناسان و مدیران بیمارستان‏ها، اعضای هیات علمی و دانشجویان پاسخ داد.