.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، پرویز حاصلی نقاش و عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در این نشست،  با بیان اینکه نقاشی ایرانی پس از صفویه تحت تاثیرات غربی روند متفاوتی نسبت به گذشته را شاهد بوده است گفت : با اندیشه احیای نگارگری و تاسیس مدرسه صنایع قدیمه در ۱۳۰۹ه . ش ، مجددا نسل هایی از هنرمندان به این هنر روی آوردند و تلاش کردند علی رغم گسست چند نسل و به فراموشی رفتن معیارها و اصول، نقاشی به شیوه ایرانی را باز سازی کنند.
این عضو گروه نگارگری مرکز هنرهای تجسمی تصریح کرد : اگر چه جریان معاصر نیز متاثر از رویکردهای هنر غرب بوده است،در ابتدا گرایش ها به هنر اروپایی، "فرنگی سازی" شمرده می شد و در جهت تبیین ویژگی های سبکی به کار می رفت.
او افزود:محققین غالبا فرنگی سازی را رفتاری منفعلانه در برابر تاثیرات غربی معرفی کرده اند که در رقابت با معیار های سنتی قرار می گیرد.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در ادامه با اشاره به پژوهش «گرایش هنرمندان در نگارگری معاصر » که توسط وی صورت گرفته اظهار داشت : این پژوهش می کوشد چگونگی تجربیات معاصر را در دو رویکرد احیاء سنت و فرنگی سازی مورد پرسش قرار دهد و هدف از آن ایجاد مبنایی برای شناخت ظرفیت های فرنگی سازی در دوره معاصر و در مراحل بعد هماهنگی آن با اصالتهای نگارگری است.
وی افزود : براساس یافته های این پژوهش،  در دوره معاصر عواملی چون سایه زنی، تناسبات و آناتومی شاکله کلی و قرار دادی یافته، دورنما سازی و پرسپکتیو به شکل محدود مورد استفاده است.
حاصلی گفت : شخصیت سازی و حالات عاطفی تداوم یافته و از منابعی همچون عکاسی بهره گیری می شود، اما جنسیت سازی، تعیین زمان طبیعی در اثر و زوایای دید چندان گسترش  نیافته و مورد نظر نیستند.