.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، او  که در نشست مبانی نظری صناعات (هنرهای سنتی)سخن می گفت افزود : صناعت واژه‌ای است که در دوران گذشته معادل تخنه τέχνη یونانی و آرس ars لاتینی به کار می‌رفت و دقیقاً همه معانی craft را نیز در خود داشت؛ همچنین همانند آن الفاظ که با art در زبان‌های اروپایی نسبتی دارد، صناعت نیز نیای معنایی واژه هنر به شمار می‌رود.
وی با بیان اینکه طبعاً برای یافتن مبانی نظری هنر ایرانی و اسلامی، باید به دنبال مفاهیمی گشت که با این اصلاح تدوین شده تصریح کرد : در بیشتر نوشته‌های اندیشمندان مسلمان این اصطلاح مورد توجه واقع شده و هر یک به فراخور موضوع و شیوه نگرش خود به بحثی درباره آن پرداخته ‌اند.
این پژوهشگر تصریح کرد : از آن‌جا که این نوشته‌ها بسیار پراکنده هستند، برای رسیدن به یک نظر جامع، لازم است مجموعه آراء درباره صناعت پس از احصا و تجمیع، در متنی واحد، مورد نقد و تحلیل و تفسیر قرار گیرد و بر اساس نسبت‌های منطقی مباحث در یک منظومه مفهومی تبیین شود.
او گفت :این مطالعه با چنین هدفی صورت گرفته و کوشش شده در حد یک خطابه این مباحث تنظیم شود.
داداشی افزود:انتقال سنت به معنی انتقال روح خرد جاویدان و معرفت توام با معنویت با هدف تحقق حیات طیبه انسانی و توجه به شان انسانیِ انسان و نسبت او با حقایق عالم و در نهایت رستگاری و وصول به اعلی علیین مراتب وجوداست.
وی تصریح کرد :زندگی و آموزش و پرورش در زیر لوای نظام استاد شاگردی، متضمن خردمندی والا و نوعی سیر و سلوک معنوی است که در آن معنای اشارات و رموز طبیعت و صناعت با بیعت معنوی شاگرد با استاد و محرمیت وی با اسرار گشوده می‌شود.
او افزود :استاد هم به درآموزاندن اسرار صناعت اشتغال دارد و هم ناظر بر کیفیت تولید و هم بالیدن نهالی است که مقرر شده در آینده شاخه و برگ‌هایش سر به آسمان بساید و انسان‌هایی دیگر در آرامش سایه آن دمی بیاسایند و فرصت و جانی دوباره برای نیایش و بندگی پروردگارشان بیابند.
به گفته این پژوهشگر ، در نظام سلسله مراتبی صناعات، استاد به مثابه پدر معنوی، زمینه‌های رشد و به ثمر نشستن استعدادهای شاگرد را بر اساس کیفیات وجودی او فراهم می‌سازد و گاه به مثابه رئیس صنف یک صناعت، ساز و کار مدیریت کیفیت را در تولید هر صنف مهیا می‌سازد.
او با بیان اینکه  صناعت اعم از هنر به معنای امروزین آن و به نوعی هنر به معنای فضیلت و خصائل والای انسانی است تصریح کرد :لذا در نظام استاد شاگردی تعلیم و تربیت تنها به وجه تولید مصنوعات مخصوص نیست و وجه اخلاقی و تخلّق به اوصاف معنوی شاگردان را نیز شامل می‌شودو در این مقام است که معنای تربیت، به تمامی محقق می‌شود.

داداشی خاطرنشان کرد :پرورش خوی جوان‌مردی و رادی و آزادگی و ایثار زندگی خویش برای آسایش دیگران و گاه به وقت نیاز، تسلیح و دفاع از مرز و بوم و قیام علیه جور و ستم تماما نکاتی است که از لابه‌لای صفحات کتاب‌های آیین جوانمردی و آداب فتوت بر ما حکایت می‌شود.
او گفت : ادب شاگردی و استادی، رعایت احکام شرعی مکاسب، صناعات و تجارات، نسبت علم و سنت انتقال علوم و صناعات از طریق اتّصال مسجد و مدرسه و بازار، ولایت علما و حکما بر باطن خواص برای هدایت معنوی و تعلیم علوم، وجوب کار و پیشه و حرمت تنبلی و تن‌آسایی، جایگاه صناعات در سلسله مراتب هستی، تشبه و تخلّق صناع و پیشه‌وران به اوصاف و کیفیات الهی، رمزپردازی و معنادار بودن صناعات و .... بخشی از مباحثی است که می‌توان در آثار به جای مانده از ادوار پیشین یافت و تفصیلا بدان پرداخت.
این پژوهشگر در پایان تصریح کرد :شکاف میان حیات امروزین با حیات سنتی مدام در حال گسترش است و این امر نه تنها معرفت به مواریث معنوی انسان را دشوارتر می‌سازد، بلکه دریغ بر آن چه از دست رفته در برابر دستاوردهای جهان نوین نیز فراگیرتر شده است.