در نظام حقوقی ایران و عرصه بین الملل می توان گفت مصونیت دیپلماتیک سفارتخانه ها و کارکنان آن، مانعی در راه اعمال صلاحیت محاکم دیگر کشورها می‌باشد و در عین حال این مصونیت به ماموران دولت به منظور اجرای موثر وظایفشان تسری می‌یابد. در مقابل، بسیاری از جرایم بین‌المللی توسط ماموران دولت با سوء استفاده از امکانات و اقتدارات دولتی اتفاق می‌افتد. بنابراین این فرضیه وجود دارد که مصونیت در این موارد نیز می‌تواند مانعی در راه اعمال صلاحیت محاکم دیگر کشورها باشد. در این پژوهش با تفکیک میان دو نوع مصونیت شغلی و مصونیت شخصی و بررسی رویه محاکم ملی و بین‌المللی، به این نتیجه می‌رسیم که مصونیت شخصی که دایره شمول آن محدود به مقام‌های عالی رتبه دیپلماتیک است گرچه در برخی موارد می‌تواند مانعی در راه اعمال صلاحیت محاکم ملی کشورها ایجاد کند، اما در بسیاری موارد، مصونیت نمی‌تواند مانعی در راه اجرای عدالت بر مرتکبان جرایم باشد.

واژگان کلیدی : مصونیت کیفری، مصونیت دیپلماتیک، مصونیت شخصی، جرایم، دادگاه های بین المللی.

***

ارائه دهنده: آقای رضا بامداد، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق
استاد راهنما: خانم دکتر خدیجه صلح میرزایی، استادیار رشته حقوق
استاد ممتحن: آقای دکتر ایوب عبدی، استادیار رشته حقوق
استاد ممتحن: آقای دکتر مرتضی زهرائی، استادیار رشته حقوق