ولادت با سعادت حضرت فاطمه معصومه (س) مبارک باد
از عرش خدا باران سپیده می بارید؛ گویی هلهله فرشتگان از شادی آسمانیان خبر می داد؛ ماه با لبخند، بذر نقره می پاشید و ستارگان در بزمِ شادیِ عرشیان، آسمان شهر را با حضورشان چراغانی می کردند. ملائک، شادباش های خداوندی را در سریرهای نور به زمین می فرستادند. آری! در خانه موسی بن جعفر(ع)، ترنم شکفتن نوگلی از بوستان نبوی، وجود تابناک امام را روشنی دوباره بخشید. مولودی که جد بزرگوارش امام صادق (ع)، سال ها قبل از تولد، بشارت میلاد او را داده بود. انتظار به سر آمد و چشم های به انتظار نشسته محبان اهل بیت به اشک شوق رطوبت یافت. فضا از عطر آکنده شد؛ خنده ها شکفت و نوزادی زیبا دیده باز گشود. پدر که لبخند را هدیه حضور کودک خود کرده بود، نام او را به یادِ مادر خویش فاطمه نهاد. با تولد نوزاد تازه، حضور دوباره فاطمه (س) در فضای شهر جاری شد و کوثر فاطمی جوشیدن گرفت.
حضرت فاطمه معصومه(س) در روز اول ماه ذیقعده سال ۱۷۳ ق در شهر مدینه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارشان حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادر گرامی ایشان نجمه بود. شاخسارِ خوش بویِ فاطمه معصومه(س) در بیت رسالت و در خانه امامت رویید و در جوار سراسر نور امامان معصومی چون حضرت موسی بن جعفر و علی بن موسی الرضا علیهما السلام بالید. فاطمه معصومه(س) از رهنمودهای آن دو امام خوشه ها برگرفت. اوج تقوا و طهارتِ روحِ آن بانو چنان بود که او را معصومه نامیدند. این نشان افتخار که از سوی حضرت رضا (ع) به ایشان اعطا شد بیانگر اوج قداست و طهارتِ نفسِ این بانوی آسمانی است. در سال ۲۰۱ ق، یک سال پس از سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به شهر مرو، حضرت فاطمه معصومه (س) که فراق برادر را بر نمی تافت همراه عده ای از برادران خود برای دیدار امام و تجدید عهد با ایشان بدین دیار روی آورد. کاروان حضرت در بین راه گرفتار عده ای از دشمنان اهل بیت و ماموران حکومتی شد و در جنگی نابرابر عده ای از همراهان حضرت به شهادت رسیدند. حضرت معصومه (س) در حالی که از اندوه بسیار، ناتوان شده بود از همراهان خویش خواست تا ایشان را به شهر قم ببرند. بزرگان قم در استقبالی کم نظیر حضور آن حضرت را گرامی داشتند. عبادت و شب زنده داری آن حضرت در اقامت هفده روزه شان در قم، گوشه ای از یک عمر خضوع و خشوعِ آن زاده عبد صالح خدا در برابر ذات پاک الهی را به تصویر کشید. حضرت معصومه (س) در روز دهم ربیع الثانی سال ۲۰۱، در حالی که غم فراق برادر را در سینه داشت، به سوی معبود بی همتا پرکشید.
گردآوری و تنظیم: محبوبه بهلولی