وقتی مادرت معلمت باشد و تو را تشویق کند که پزشک شوی؛ وقتی الگویت برادرت باشد که دانشجوی پزشکی است؛ درس خواندن هم که برایت لذت‌بخش باشد؛ رسیدن به پزشکی و رویایی که از کودکی به آن فکر کرده‌ای دور از دسترس نخواهد بود.
دکتر لادن کاشانی که با «آرش» موفقیت‌های قابل‌توجهی در رشته زنان به دست آورده، خودباوری را به زنان توصیه می‌کند. می‌گوید زنان به دلیل نظم، دقت و وسواس بیشتری که در کار دارند می‌توانند در مدیریت موفق باشند. اعتقاد دارد مدیری موفق است که بتواند با مجموعه و زیرمجموعه خودش تعامل داشته باشد و شنونده مشکلات مجموعه باشد.

لطفاً خودتان را به خوانندگان سایت بیشتر معرفی کنید.
من لادن کاشانی هستم، اول اردیبهشت‌ماه ۱۳۵۳ در تهران در خانواده فرهنگی متولد شدم، در خانواده ما ادامه تحصیل مهم بود و پدر و مادرم از همان ابتدا شرایط را برای ادامه تحصیل فرزندان مهیا کردند، مادرم معلم دوران ابتدایی من بود ایشان بسیار به رشته پزشکی علاقه داشتند و مشوق اصلی من برای پزشک شدن بود.
من حدوداً از سن ۹-۸ سالگی می‌دانستم که می‌خواهم پزشک شوم و این عشقی بود که از مادر به من رسیده بود. دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان را پشت سر گذاشتم و از درس خواندن برای رسیدن به هدفم لذت می‌بردم.

در چه سالی وارد دانشگاه شدید؟
در سال ۱۳۷۱ در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران قبول شدم و در همان دوران دانشجویی متوجه شدم که به رشته زنان علاقه‌مند هستم و با توجه به نمره‌ای که در امتحان دستیاری کسب کرده بودم می‌توانستم رشته بالاتر از زنان را برای رزیدنتی انتخاب کنم ولی در سال ۱۳۸۰ رزیدنتی زنان را انتخاب کردم و در بیمارستان امام خمینی (ره) تحصیلم را ادامه دادم در سال ۱۳۸۴ بورد زنان را با رتبه ۵ کشوری دریافت کردم و سپس در رشته فلوشیب نازایی در بیمارستان شریعتی ادامه تحصیل دادم.

دلیل انتخاب و علاقه‌تان به رشته زنان و زایمان را بفرمایید.
یکی از دلایل این انتخاب عشقی بود که از این طریق می‌توانستم به بیماری از جنس خودم بدهم و این موضوع که پای صحبت خانمی بنشینم و بتوانم مشکلش را حل کنم من را شاد و راضی می‌کرد.

از چه زمانی در دانشگاه علوم پزشکی تهران مشغول به کار شدید؟
از سال ۱۳۸۷ تاکنون عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گروه زنان در بیمارستان آرش هستم و در همان ابتدای خدمتم تا سال ۱۳۹۰ مسئول دستیاران و از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ معاون آموزشی و از سال ۱۳۹۶ تاکنون مسئولیت ریاست بیمارستان آرش به من واگذار شد.

از دستاوردهای دوران مدیریت خود بفرمائید؟
خدمات ارائه‌شده در بیمارستان آرش طی ۱۲-۱۰ سال اخیر ارتقا پیدا کرد و هم‌اکنون به‌عنوان یک مجموعه کامل فوق تخصصی در رشته زنان و زایمان و نازایی است.
طی ۷ سالی که معاون آموزشی بودم خوشبختانه با همیاری سایر استادان، آموزش بیمارستان نیز ارتقا پیدا کرد به‌طوری‌که در اعتباربخشی آموزشی، بیمارستان آرش یکی از سه بیمارستانی بود که در سطح دانشگاه علوم پزشکی تهران نمره بالایی کسب کرد.
این ارتقای آموزش، دوران کارآموزی تا کارورزی و دستیاری و فلوشیپ را شامل می‌شود. سال‌به‌سال قبولی دستیارانمان در امتحان بورد تخصصی زنان بیشتر شد و امسال خوشبختانه برای اولین بار رتبه اول بورد زنان و زایمان را از بیمارستان آرش داشتیم.
همان‌طور که اشاره کردم در طی ۱۰ سال گذشته بیمارستان آرش ارتقا چشمگیری پیدا کرد به‌طوری‌که در سال ۱۳۸۹ افتتاح بخش IVF بیمارستان را داشتیم و می‌توان گفت این بخش یکی از موفق‌ترین و مجهزترین مراکز دانشگاهی ناباروری در سطح کشور است.
یکی از سه مرکز لاپاراسکوپ پیشرفته زنان در سطح کشور در بیمارستان آرش است و تنها مرکز آموزش فلوشیپ لاپاراسکوپ زنان در سطح دانشگاه علوم پزشکی تهران هستیم. در رشته انکولوژی زنان نیز تمامی عمل‌های جراحی مرتبط با این حیطه در بیمارستان آرش ارائه می‌شود.
تقریباً ۷-۶ سال است که طب مادر و جنین در بیمارستان راه‌اندازی شده و اساتید پره ناتولوژی تمام مواردی را که در این رشته وجود دارد به مادران و بانوان ارائه می‌دهند.
بیمارستان آرش در سال‌های گذشته مجموعه کوچکی بود ولی هم‌اکنون گسترش‌یافته و مجموعه کاملی شده و تمام خدمات فوق تخصصی در رشته زنان را در سطح بالایی از استاندارد ارائه می‌کند که این ارتقا و موفقیت که با همکاری سایر اساتید و مساعدهای دانشگاه حاصل‌شده برای من غرورآمیز است.
در خصوص زایمان طبیعی که یکی از شاخص‌های بهداشتی و سلامتی جامعه است و ترویج زایمان طبیعی یکی از اهداف معاونت درمان وزارت بهداشت و درمان است دراین‌باره توانستیم میزان سزارین مادران نخست زا به‌طور بارز کاهش دهیم و به طبع آن میزان زایمان طبیعی افزایش دهیم.
اولین مرکز دانشگاهی بودیم که توانستیم زایمان بدون درد و اپیدورال را با کمک گروه بیهوشی انجام دهیم و لوح کاهش سزارین و افزایش زایمان طبیعی را از معاونت دانشگاه اخذ کردیم و هم‌اکنون در سطح ایران اولین مرکزی هستیم که بیشترین زایمان بدون درد (در حدود ۲۰ درصد) در آن انجام می‌شود که گام خوب و ادامه‌داری است که بتوانیم به استانداردهای جهانی برسیم.
در خصوص صرفه‌جویی و مدیریت منابع ایجاد daycare، داشبورد مدیریتی، کاهش تجویز غیرضروری خدمات و عمل بر اساس پروتکل‌های ابلاغی معاونت درمان وزارت بهداشت را داشتیم و توانستیم بابت ایده‌هایی که در زمینه صرفه‌جویی داشتیم لوح کشوری از وزارت بهداشت دریافت کنیم.

با توجه به مسئولیت متعدد شغلی آیا مسئولیت‌ها در زندگی شخصی شما تاثیر منفی داشته است؟
همسر من در این دوره همیارم بودند. من از دوران اینترنی ازدواج کردم و مسیر تا دوران فلوشیب طولانی است که کمک‌ها و همکاری‌های ایشان و انگیزه‌ای که به من می‌دادند راه را برای من هموار کرد ممکن بود به ایشان خیلی سخت بگذرد ولی پیشرفت بنده را که می‌دیدند اعتراضی نمی‌کردند و از پیشرفت‌های بنده رضایت داشتند.

توصیه‌تان را به مدیران خانم بفرمایید؟
یکی از دستاوردهای انقلاب، اعتمادبه‌نفسی بود که به خانم‌ها داد. ما اوایل انقلاب تعداد محدودی جراح و پزشک خانم و مدیر موفق داشتیم و این واقعیتی است که در طی این ۴۰ سال به خانم‌ها اعتمادبه‌نفس داده شد و در کنار خانم‌ها بودند و زنان تشویق می‌شدند که به مدارج بالای تحصیلی و شغلی و پست‌های مدیریتی برسند.
به خانم‌ها توصیه می‌کنم خودباوری داشته باشیم. خودمان به توانایی‌ها و توانمندی‌هایمان ایمان داشته باشیم هیچ‌چیز محال و ناشدنی وجود ندارد و اگر هدفمان مشخص باشد با تلاش و پشتکار به‌راحتی می‌توانیم به آن برسیم. بانوان به دلیل نظم، دقت و وسواس بیشتری که در کار دارند می‌توانند در مدیریت موفق باشند و به نظر بنده خانم‌ها در هر کجایی که باشند مدیران خوب و موفقی خواهند بود.

باوجود داشتن مسئولیت سنگین پزشکی، مسئولیت‌های ریاست و همچنین داشتن همسر و فرزند چگونه برای رسیدن به همه این‌ها برنامه‌ریزی می‌کنید؟
در این شرایط باید برنامه‌ریزی کرد و حداکثر استفاده را از زمان داشت. من هرروز صبح از ساعت ۰۷:۳۰ بیمارستان هستم و ۲ روز در هفته عصرها در مطب حضور دارم. بقیه اوقات را تقریباً در کنار خانواده و دخترم هستم و با رسیدگی به تکلیف او، رسیدگی به امور منزل، آشپزی و مطالعه می‌گذرد. اموری که اولویت کمتر دارند از زندگی من حذف‌شده است.

برای رسیدن به موقعیت کنونی با چه فراز و نشیب‌هایی روبه‌رو بودید؟
مسیر پزشکی طولانی و پرفرازونشیب است. دورانی که با کشیک و خواندن کتب مرجع طی شد و بیماران بدحال که گاه‌وبیگاه داشتیم. به یاد دارم مادری با پلاسنتا اینکرتا و پرویا داشتیم که جراحی طولانی داشت و من ۳۶ ساعت بالای سر بیمار بودم. در آن زمان دخترم ۲ ساله بود و همسرم در شهر دیگری بازدید داشتند و یکی از بستگان، دخترم را نزد خود نگه داشتند. در آن لحظات فقط نجات جان بیمار که مادر سه فرزند بود مهم بود و اصلاً به فکر دخترم نبودم. بعد از stable شدن بیمار تازه به یاد دخترم افتادم و اینکه او منتظر من است.

موقعیتی در این سال‌ها بود که شمارا ناامید کرده باشد و چطور با آن روبه‌رو شدید؟
خدا را شکر که همکارانم در بیمارستان در کنار من هستند و من از همه آنان تشکر می‌کنم. به دلیل شرایط اقتصادی و تحریم، گاه تهیه تجهیزات با مشکل و گاه تعمیر آن‌ها با تاخیر مواجه می‌شود و درک همکاران از این شرایط خاص به حل مسئله کمک خواهد کرد.

راهکارهای شما در موقعیت‌های دشوار و حل مسئله چیست؟
با صبر، حوصله، تعامل، همکاری و مشورت با اساتید پیشکسوت مشکلات قابل برطرف شدن است.

فرد تاثیرگذار در زندگی‌تان چه کسی بوده است؟
درزمانی که دانش‌آموز بودم، برادرم که دانشجوی پزشکی بود الگوی من بودند. بعدها در دانشگاه اساتید عزیز و پیشکسوتی که همه آن‌ها الگوی علمی، اخلاقی و رفتاری بوده‌اند و من علم و اخلاق را از محضر آنان آموختم. عزیزانی چون دکتر آل یاسین، دکتر وحید دستجردی، دکتر آقا حسینی و دکتر معینی.

یکی از خاطرات خوب به‌یادماندنی در دوران مسئولیتتان را برای ما توضیح دهید؟
دریافت لوح بیمارستان برتر درزمینهٔ ترویج زایمان طبیعی که باعث ارتقای سلامت مادران و نوزادان می‌شود و این مهم با همکاری و تعامل گروه زنان و مامائی بیمارستان به دست آمد. برای اولین بار در بیمارستان آرش رتبه اول بورد کشوری رشته زنان و زایمان را خانم دکتر کریمی سال ۹۷ کسب کردند.

اوقات فراغتتان را چگونه می‌گذرانید؟
اکثراً در کنار خانواده هستم.

آیا مطالعه غیرعلمی هم در ساعت فراغتان دارید؟
فرصتی باشد سری به مقالات و کتاب‌های مرجع می‌زنم.

برای زنان سرزمینمان چه آرزویی دارید؟
زندگی توام با آرامش، احترام، سربلندی و سلامتی را برایشان خواستارم و اینکه هرکدام بتوانند به‌نوعی فردی تاثیرگذار در خانواده و جامعه باشند.

با توجه به اینکه همسرتان جناب آقای دکتر آخوندزاده، یک پژوهشگر و مدیر اجرائی هستند، زندگی با چهره علمی چه دشواری‌هایی برای شما دارد؟
ازدواج ما به سال ۷۹ زمانی که من اینترن بیمارستان روزبه بودم برمی‌گردد. ایشان عضو هیئت‌علمی بیمارستان روزبه بودند. در تمام این سال‌ها و این مسیر طولانی و سخت پزشکی ایشان همواره در کنار من و مشوق اصلی من برای ادامه راه بودند. می‌دانم که روزهای زیادی حق همسری را آن‌طور که باید ادا نکرده‌ام ولی ایشان هیچ‌گاه معترض نبودند و با دید مثبتی که داشتند همیشه راه گشا بودند. جا دارد از این همراهی و نگاه مثبت ایشان به پیشرفت تشکر کنم. به نظر من چهره‌های شاخص همیشه خاص و متفاوت هستند. من این تفاوت را در شخصیت وزندگی ایشان می‌بینم. اوقات فراغت خیلی جایگاهی در زندگی ایشان ندارد و شاید بگویم ایشان مقاله‌های خود را در این اوقات می‌نویسند. البته تنها چیزی که در زندگی ایشان اصلاً تعطیل نمی‌شود دیدن مسابقات فوتبال است. اکثراً به دلیل مشغله کاری آخر هفته‌ها از حضور ایشان محروم هستیم. بالاخره ایشان افتخار دانشگاه و کشور هستند و همین تحمل شرایط را آسان می‌کند.

چطور شد که به‌عنوان رئیس بیمارستان آرش منصوب شدید؟
اعتقادی که اساتید پیشکسوت به من داشتند که از همگی این عزیزان ممنون هستم و درنهایت اعتمادی که جناب آقای دکتر کریمی به این‌جانب داشتند.

در خصوص لوح تقدیری که در روز ماما اخیراً از وزیر بهداشت گرفتید، چه عواملی در کسب این موفقیت نقش داشتند؟
با همکاری و تعامل زیبای گروه زنان و مامائی بیمارستان، کلاس‌های آمادگی مادران باردار ارتقا پیدا کرد. با برگزاری این کلاس‌ها در ایام تعطیل امکان حضور پدران نیز مهیا شد و این امر انگیزه مادران برای حضور در این کلاس‌ها را افزایش داد. شرایط حضور پدران و همراه آموزش‌دیده در اتاق زایمان مهیا شد و برگزاری تور زایمان که همه این موارد باعث افزایش تمایل مادران به انجام زایمان طبیعی شد. بحث دیگر ممیزی پرونده‌های سزارین برگزاری جلسات کارشناسی با حضور اساتید برای محدود کردن اندیکاسیون های سزارین، ایجاد اتاق انتظار مادران در فاز نهفته، افزایش زایمان بدون درد و عمدتاً زایمان اپیدورال بود که باعث کاهش ۱۲ درصد در میزان سزارین مادران نخست زا شد که از اهداف اصلی برنامه ترویج زایمان طبیعی است.

سخن پایانی را بفرمایید.
از رئیس محترم دانشگاه به دلیل اعتمادی که به اساتید دارند و فرصت‌هایی که برای پیشرفت در اختیارشان قرار می‌دهند تشکر می‌کنم.
به نظر من مدیری موفق است که بتواند با مجموعه و زیرمجموعه خودش تعامل داشته باشد و شنونده مشکلات مجموعه باشد که من این خصلت را در سطح دانشگاه می‌بینم و اینکه حمایت از اساتید و کادر درمانی برای پیشرفتشان نکته مهمی است.
خبرنگار: نسیم اخگر
عکس: مهدی کیهان