دکتر حمید نادگران رئیس دانشگاه شیراز در دومین کنفرانس بین المللی و سیزدهمین کنفرانس ملی ارزیابی کیفیت در نظام های دانشگاهی گفت : نظام آموزش عالی کشور جمهوری اسلامی ایران بعد از چند دهه توسعه کمّی ، اینک نیازمند توجه جدی و پایدار به کیفیت است.
وی افزود: در راستای توسعه کمّی، راه های سعی و خطا کم نرفته ایم و گرچه پوشش عادلانه و گسترش همه گیر آموزش عالی از اهداف این مسیر بوده است؛ ولی عدم توجه به بعضی حداقل ها در نظام های دانشگاهی در حال حاضر ما را به چالش های بزرگی مواجه ساخته است.
دکتر نادگران اظهار داشت: به همین دلیل آمایش و سازماندهی مراکز آموزش عالی در کنار آمایش سرزمینی مورد توجه جدی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری قرار گرفته است.
وی ادامه داد : گفتمان کیفیت گرچه در آغاز راه نیست، ولی مانند کودکی که محتاج نگهداری و مراقبت است؛ نیازمند همه جانبه نگری- برنامه محوری و سایستگذاری مدوّن، پویا و پایدار است.
رئیس دانشگاه شیراز خاطر نشان کرد : در مسیر کیفیت طلبی، ۴ ایستگاه شناخت و ایجاد کیفیت؛ توسعه ، بهبود و ارتقای کیفیت؛ ارزیابی کیفیت ؛ و پایداری و تضمین کیفیت در نظام های دانشگاهی، قابل تامل است.
وی افزود : از بین همه این ها به نظر می رسد دو ایستگاه ارزیابی کیفیت و پایداری مستمر کیفیت حائز اهمیت باشند.
به گفته ی رئیس دانشگاه شیراز ،ارزیابی کیفیت باید از مسیر درست، علمی و مبتنی بر شاخص های کلان و خرد مشخص صورت گیرد و شاخص های مزبور باید در درون خود منعکس کننده وضعیت موجود باشند.
دکتر نادگران با بیان اینکه ارزیابی در مقوله هایی مانند آموزشی، پژوهشی ، دانشجویی و فرهنگی شاخص های خاص خود را می طلبد؛ خاطر نشان کرد : امروزه این ارزیابی ها باید شامل توان رصد فارغ التحصیلان ، مسئولیت اجتماعی دانشگاه در هر سه حوزه آموزشی، پژوهشی و فرهنگی و چگونگی نوآوری و مهارت افزایی نیز باشد.
ارزیابی کیفیت برای حرکت به سمت ایجاد دانشگاه های نسل سوم و نسل چهارم ، دیگر موضوعی بود که رئیس دانشگاه شیراز در دومین کنفرانس بین المللی و سیزدهمین کنفرانس ملی ارزیابی کیفیت در نظام های دانشگاهی به بیان پرداخت و گفت : خطاهای گذشته در توسعه کمّی مراکز آموزش عالی به هیچ وجه نباید تکرار گردد. فرصت سعی و خطا از دست رفته است و انتخاب مسیری درست مبتنی بر برنامه مشخص ارزیابی باید به صورت جدّی مدنظر قرار گیرد.
دکتر نادگران با تاکید مجدد بر پایداری کیفیت ، تصریح کرد : کیفیت آموزش عالی باید به صورت پیوسته از یک پایداری نسبی برخوردار باشد و حوادث مختلف اقتصادی و اجتماعی نباید پایداری آنرا خدشه دار سازد.
وی ادامه داد : پایداری کیفیت آموزش عالی باید از یک زمینه و بنیاد مناسب مبتی بر استانداردهای قابل قبول، همیشه رصد شده و آسیب های آن بررسی و مسیر دائماً اصلاح گردد.
دکتر نادگران گفت : هر واحد آموزش عالی باید در درون خود از یک حداقل پایداری کیفی که بر آن پای می فشرد برخوردار باشد.
وی با بیان اینکه پایداری کیفی و تضمین کیفی نیز دو مقوله جدا است که تفاوت های ظریفی با یکدیگر دارند؛ اظهار داشت: ضمانت کیفی با ایجاد ساز و کارهای مشخص می تواند در اغلب موارد قابل حصول باشد ؛ ولی اینکه این ضمانت همیشگی، پایدار و مستمر باشد مطلبی است که باید دلسوزانه و همدلانه با تکیه بر سازوکار علمی به آن پرداخته شود.
وی در پایان با قدردانی از دست اندرکاران برگزاری این همایش، اظهار امیدواری کرد دستاوردهای این کنفرانس بین المللی مورد توجه و استفاده همه عوامل اجرایی مراکز آموزش عالی کشور قرار گیرد.