.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، محمد رجبی دکترای فرهنگ و زبان های باستانی و مدرس فلسفه هنر،تاریخ،فرهنگ این مطلب را در نشست تخصصی« هنر به مثابه ساحتی از معرفت» ازسلسله نشست های تخصصی «هم اندیشی رویکرد های پژوهشی در هنرهای سنتی» که به همت گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه برگزار شد مطرح کرد .
اوگفت : مفهوم «هنر» از گذشته تا امروز مصادیق مختلفى پیدا کرده و کاربردهاى متفاوت و متضادى دارد تا آنجا که از «محاکات زیبایى» که گوهر آن بود، به «محاکات زشتى» نیزرسیده است.
او افزود : از طرف دیگر، «هنر براى هنر» به هنر براى تجارت، تبلیغات، سیاست، درمان، فرهنگ، آموزش و ... حتى فریبکارى و دغلبازى هم تنزل یافته است.
رجبی تصریح کرد: اما آنچه مورد غفلت قرار گرفته و روزگارى عالى ترین مرتبه هنر محسوب مى شد، هنر به مثابه گونه اى از معرفت اصیل بود که شاخصه حضورى و شهودى داشت .
این مدرس فلسفه افزود : هنرمندان برجسته اى که فیلسوفان بزرگ از آثار آنان الهام گرفته اند، در چنین ساحتى از هنر سیر مى کردند و لذا آثارشان همواره نقطه عطفى در سیر تفکر و فرهنگ بشرى بود و  آنچه مطرح شد، ناظر به همین مفهوم از هنر است.