آزمایش در قالب طرح بلوکهای کاملاَ تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح شوری آب آبیاری (۱، ۴، ۶ و ۸ دسی‌زیمنس بر متر) بود. فاصله ردیف‌ها در هر کرت ۳۰ سانتی‌متر، فاصله روی ردیف ۴ سانتی‌متر و ابعاد هر کرت ۲ در ۳ متر بود. نتایج نشان داد در سال ۱۳۹۶ (سال سوم) اثر سطوح مختلف شوری روی تمام صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. با افزایش شوری آب آبیاری میزان صفات مورد بررسی کاهش یافت. مقدار ورن خشک کلاله در این سال در سطوح شوری ۱، ۴، ۶ و ۸ به ترتیب برابر با حدود ۹/۱، ۸/۲، ۴/۱ و ۲/۰ کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بین دو سطح شوری ۱ و ۴ دسی‌زیمنس بر متر از لحاظ آماری اختلاف معنی‌دار نبود ولی با دو سطح شوری ۶ و ۸ دسی‌زیمنس بر متر اختلاف معنی‌دار شد. مقدار کارآیی مصرف آب نیز در دو سطح شوری ۱ و ۴ دسی‌زیمنس بر متر به ترتیب برابر با ۲/۳۷۱ و ۲/۱۴۴ گرم بر مترمکعب آب بود که هر دو سطح در یک گروه آماری قرار گرفتند. با افزایش شوری آب بعد از ۴ دسی‌زیمنس بر متر کارآیی مصرف آب بشدت کاهش یافت. میزان کارآیی مصرف آب در دو سطح شوری ۶ و ۸ دسی‌زیمنس بر متر به ترتیب برابر با ۱/۰۶۴ و ۰/۵۲۳ گرم بر‌مکعب بدست آمد که در دو گروه جداگانه از نظر آماری قرار گرفتند. با توجه به این نتایج می توان نتیجه گرفت که حد آستانه تحمل به شوری زعفران حدود ۴ دسی‌زیمنس بر متر می‌باشد.