توسط پژوهشکده کردستان شناسی؛ «کردها و خاستگاه آنها» مورد نقد و بررسی قرار گرفت
کتاب «کردها و خاستگاه آنها» در اولین جلسه نقد و بررسی کتاب پژوهشکده کردستان شناسی دانشگاه کردستان توسط دکتر رحمان ویسی حصار، دکتر یادگار کریمی و دکتر زانیار نقشبندی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه کردستان، کتاب «کردها و خاستگاه آنها» در اولین جلسه نقد و بررسی کتاب پژوهشکده کردستان شناسی دانشگاه کردستان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
رحمان ویسی در این نشست این کتاب را سرشار از سوء فهم و سوء برداشت دانست و اظهار کرد: دلیل و یا به عبارتی مقصر وجود این سوء برداشت‌ها تصاویر پیشینی است که توسط مینورسکی و دیگر شرق شناسان ایجاد شده است.
وی از درک نادرست شرق شناسان از فرهنگ ایرانی انتقاد کرد و گفت: گاهی در نوشتار آنها سوء نیت هم مشاهده می‌شود و تعاملی خودخواهانه و خودمحورانه با ایرانیان داشته‌اند.
ویسی به آثار و مقالات مکنزی به عنوان یک شرق شناس نیز پرداخت و آنها را دچار اشتباهات روش شناسی و متدولوژیک دانست که زمینه را برای اظهار نظر افرادی همچون آساطوریان ایجاد کرده است.
وی همچنین از اینکه کردشناسان ادراکی از ادبیات کردی ندارند، گفت: کتاب «کردها و خاستگاه آنها» سرشار از احکام اثبات نشده است و تعامل گزینشی با ادبیات و انتخاب مقالات دارد و نه به روش علمی و نه حتی با روحیه علمی نوشته شده است.
در ادامه نیز دکتر یادگار کریمی از روشمند و علمی نبودن مطالعات کردی انتقاد کرد و گفت: کتاب مورد بحث غرض ورزانه نوشته شده و مفاهیمی را وارد کتاب کرده که در گفتمان علمی جایی ندارد.
وی ادامه داد: با این پیام اصلی آساطوریان در این خصوص که مطالعات کردی روشمند پیش نرفته و سیر تکامل نابهنجاری را طی کرده، موافقم اما روش شناسی آساطوریان به همان اندازه جانبدارانه است که مستشرقین را متهم به جانبداری کرده است.
کریمی از بدون سند بودن ادعای نویسنده این کتاب که شمار کردها را ۲۰ تا ۲۳ میلیون نفر اعلام می‌کند، انتقاد کرده و گفت: هیچ سند تاریخی در خصوص شمار افرادی که به زبان کردی سخن می‌گویند، وجود ندارد.
وی در ادامه به نمونه‌هایی از این کتاب اشاره کرد که مغرضانه و بدون سند و با بیانی غیرعلمی عنوان شده است.
دکتر زانیار نقشبندی نیز از غیرعلمی بودن کتاب انتقاد کرد و افزود: نویسنده این کتاب مدعی روش علمی است اما خود روش‌های علمی را مورد توجه قرار نداده و هر آنچه را به اصالت کُرد اشاره می‌کند، به راحتی حذف می‌کند.
وی در خصوص این ادعای آساطوریان که کردشناسی را سیاسی ترین بخش ایران شناسی می‌داند، گفت: بخشی از دلایل وجود این دیدگاه، به کردها و بخشی نیز به مستشرقین برمی‌گردد.
لازم به ذکر است؛ کتاب «کُردها و خاستگاه آنها» توسط گارنیک آساطوریان نوشته و صنعان صدیقی آن را به زبان فارسی ترجمه کرده است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه کردستان، کتاب «کردها و خاستگاه آنها» در اولین جلسه نقد و بررسی کتاب پژوهشکده کردستان شناسی دانشگاه کردستان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
رحمان ویسی در این نشست این کتاب را سرشار از سوء فهم و سوء برداشت دانست و اظهار کرد: دلیل و یا به عبارتی مقصر وجود این سوء برداشت‌ها تصاویر پیشینی است که توسط مینورسکی و دیگر شرق شناسان ایجاد شده است.
وی از درک نادرست شرق شناسان از فرهنگ ایرانی انتقاد کرد و گفت: گاهی در نوشتار آنها سوء نیت هم مشاهده می‌شود و تعاملی خودخواهانه و خودمحورانه با ایرانیان داشته‌اند.
ویسی به آثار و مقالات مکنزی به عنوان یک شرق شناس نیز پرداخت و آنها را دچار اشتباهات روش شناسی و متدولوژیک دانست که زمینه را برای اظهار نظر افرادی همچون آساطوریان ایجاد کرده است.
وی همچنین از اینکه کردشناسان ادراکی از ادبیات کردی ندارند، گفت: کتاب «کردها و خاستگاه آنها» سرشار از احکام اثبات نشده است و تعامل گزینشی با ادبیات و انتخاب مقالات دارد و نه به روش علمی و نه حتی با روحیه علمی نوشته شده است.
در ادامه نیز دکتر یادگار کریمی از روشمند و علمی نبودن مطالعات کردی انتقاد کرد و گفت: کتاب مورد بحث غرض ورزانه نوشته شده و مفاهیمی را وارد کتاب کرده که در گفتمان علمی جایی ندارد.
وی ادامه داد: با این پیام اصلی آساطوریان در این خصوص که مطالعات کردی روشمند پیش نرفته و سیر تکامل نابهنجاری را طی کرده، موافقم اما روش شناسی آساطوریان به همان اندازه جانبدارانه است که مستشرقین را متهم به جانبداری کرده است.
کریمی از بدون سند بودن ادعای نویسنده این کتاب که شمار کردها را ۲۰ تا ۲۳ میلیون نفر اعلام می‌کند، انتقاد کرده و گفت: هیچ سند تاریخی در خصوص شمار افرادی که به زبان کردی سخن می‌گویند، وجود ندارد.
وی در ادامه به نمونه‌هایی از این کتاب اشاره کرد که مغرضانه و بدون سند و با بیانی غیرعلمی عنوان شده است.
دکتر زانیار نقشبندی نیز از غیرعلمی بودن کتاب انتقاد کرد و افزود: نویسنده این کتاب مدعی روش علمی است اما خود روش‌های علمی را مورد توجه قرار نداده و هر آنچه را به اصالت کُرد اشاره می‌کند، به راحتی حذف می‌کند.
وی در خصوص این ادعای آساطوریان که کردشناسی را سیاسی ترین بخش ایران شناسی می‌داند، گفت: بخشی از دلایل وجود این دیدگاه، به کردها و بخشی نیز به مستشرقین برمی‌گردد.
لازم به ذکر است؛ کتاب «کُردها و خاستگاه آنها» توسط گارنیک آساطوریان نوشته و صنعان صدیقی آن را به زبان فارسی ترجمه کرده است.