معاون پژوهشی دانشکده علوم انسانی: خشونت علیه زنان، جنبه های نامرئی وساختاری دارد
معاون پژوهشی دانشکده علوم انسانی گفت: بسیاری از افراد خشونت علیه زنان را تنها به کتک خوردن و صدمات فیزیکی آنها تقلیل میدهند و متاسفانه در تعریف خشونت علیه زنان به ابعادی از خشونت که جنبه مرئی داشته توجه میشود، در حالی که بخش بزرگی از خشونت جنبه نامرئی، انتزاعی و ساختاری داشته که قابل رویت نیست.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه کردستان، دکتر امید قادرزاده در نشست تخصصی خشونت علیه زنان که درتالار فردوسی دانشگاه کردستان برگزار شد، اظهار کرد: باید بدانیم که شرایط و وضعیت امروز زنان تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده است یا نه؟
به گفته دکتر قادرزاده، لازمه پاسخ دادن به این سوال، تعریف مسئله اجتماعی است و ما آن را به وضعیتی میگویم که از منظر عامه مردم جامعه، غیر عادی و غیر طبیعی بوده، وضعیت گریز پذیر تلقی شود و در فاز سوم یک اقدام عملی برای آن صورت گیرد.
معاون پژوهشی دانشکده علوم انسانی افزود: بنابراین بر اساس این سه فاکتور که ذکر شد باید بگویم که شرایط و وضعیت زنان در ایران هنوز به یک وضعیت اجتماعی تبدیل نشده است و این به معنای خوب بودن وضعیت زنان نیست بلکه به معنای این است که هنوز از منظر جامعه شرایط زنان یک وضعیت عادی دارد.
وی تصریح کرد: وقتی وضعیت زنان را عادی تلقی و آنرا تقلیل دهیم، موجب میشود اقدام عملی برای حل آن انجام ندهیم.
دکتر قادرزاده با اشاره به اینکه بسیاری از افراد خشونت علیه زنان را تنها به کتک خوردن و صدمات فیزیکی آنها تقلیل میدهند، بیان داشت: متاسفانه در تعریف خشونت علیه زنان به ابعادی از خشونت که جنبه مرئی داشته توجه میشود، در حالی که بخش بزرگی از خشونت جنبه نامرئی، انتزاعی و ساختاری داشته که قابل رویت نیست.
وی افزود: بسیاری از افراد خشونت علیه زنان را یک عمل انفرادی می داند و آن را منسوب به مردان میکند و لذا جنبه های ساختاری علیه زنان را نادیده میگیرد.
به گفته دکتر قادرزاده، از زمان پیدایش زن و مرد این مسائل وجود داشته اما تنها در یک صد سال گذشته مسائل زنان به شکل متمرکز بیان شده است و نکته قابل توجه این است که در عرصه آکادمیک و ساختاری به مسئله زنان پرداخته نشده بلکه در عرصه های عمومی بوده است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه کردستان، دکتر امید قادرزاده در نشست تخصصی خشونت علیه زنان که درتالار فردوسی دانشگاه کردستان برگزار شد، اظهار کرد: باید بدانیم که شرایط و وضعیت امروز زنان تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده است یا نه؟
به گفته دکتر قادرزاده، لازمه پاسخ دادن به این سوال، تعریف مسئله اجتماعی است و ما آن را به وضعیتی میگویم که از منظر عامه مردم جامعه، غیر عادی و غیر طبیعی بوده، وضعیت گریز پذیر تلقی شود و در فاز سوم یک اقدام عملی برای آن صورت گیرد.
معاون پژوهشی دانشکده علوم انسانی افزود: بنابراین بر اساس این سه فاکتور که ذکر شد باید بگویم که شرایط و وضعیت زنان در ایران هنوز به یک وضعیت اجتماعی تبدیل نشده است و این به معنای خوب بودن وضعیت زنان نیست بلکه به معنای این است که هنوز از منظر جامعه شرایط زنان یک وضعیت عادی دارد.
وی تصریح کرد: وقتی وضعیت زنان را عادی تلقی و آنرا تقلیل دهیم، موجب میشود اقدام عملی برای حل آن انجام ندهیم.
دکتر قادرزاده با اشاره به اینکه بسیاری از افراد خشونت علیه زنان را تنها به کتک خوردن و صدمات فیزیکی آنها تقلیل میدهند، بیان داشت: متاسفانه در تعریف خشونت علیه زنان به ابعادی از خشونت که جنبه مرئی داشته توجه میشود، در حالی که بخش بزرگی از خشونت جنبه نامرئی، انتزاعی و ساختاری داشته که قابل رویت نیست.
وی افزود: بسیاری از افراد خشونت علیه زنان را یک عمل انفرادی می داند و آن را منسوب به مردان میکند و لذا جنبه های ساختاری علیه زنان را نادیده میگیرد.
به گفته دکتر قادرزاده، از زمان پیدایش زن و مرد این مسائل وجود داشته اما تنها در یک صد سال گذشته مسائل زنان به شکل متمرکز بیان شده است و نکته قابل توجه این است که در عرصه آکادمیک و ساختاری به مسئله زنان پرداخته نشده بلکه در عرصه های عمومی بوده است.