در جلسه شورای پژوهشی مورخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ گزارش نهایی فاز نخست طرح  جامع «طراحی الگوی توانمندسازی اجتماع محور و اجرای آن در منطقه مکران» ارائه شد. هدف این طرح، توانمندسازی جامعه محلی مکران در راستای کاهش فقر و ایجاد اشتغال است. این طرح به شناخت وضع موجود جامعه هدف در منطقه مکران، تدوین الگوی مناسب بومی مشارکت و توانمندسازی، شناخت ظرفیت‌ها و امکانات کاهش فقر، ایجاد اشتغال در روستاها و اجرای طرح توانمندسازی برگزیده در روستاهای منتخب پرداخته است. دکتر محمدی مجری طرح مکران در توضیح اقدامات انجام شده برای اجرای طرح، به انجام مطالعات کتابخانه‌ای و به‌گزینی، مشاهدات میدانی و استخراج فنون توانمندسازی از طریق ایجاد اعتماد، متقاعدسازی و تغییر نگرش جامعه هدف اشاره کرد. وی گفت: «منطقه مکران به دلیل فقر اقتصادی و اجتماعی، مشکلات ساختاری و مسائل و آسیب¬های اجتماعی، نیازمند بهره¬گیری از حکمرانی محلی برای تسهیلگری توانمندسازی اجتماع‌محور است و بهره‌گیری از رویکرد ترکیبیِ توانمندسازی حکمرانان محلی، توانمندسازی ساختاری و برگزاری توامان دوره‌های تسهیل‌گری، آموزش و پایش، الگوی مناسب بومی برای این منطقه محسوب می-شود». در ادامه پیشنهادهایی برای نیل به توانمندسازی اجتماع محور از سوی تیم اجراییِ طرح ارائه شد و سه پروژه برگزیده پیشنهادی این طرح بر اساس اولویت اجرا، تحت عنوان «احداث بند خاکی و احیای هوتگ‌ها»، «طرح احداث اقامتگاه‌های بوم گردی در روستای درک» و «طرح تاسیس تعاونی سوزن‌دوزی» معرفی شدند. ظرفیت ایجاد شغل گردشگری بر اساس گردشگری داخلی و خارجی نیز به تفصیل مورد بررسی قرار گرفت. در پایان برآوردهای فنی، اقتصادی و اجتماعی طرح‌های پیشنهادی ارائه شد که به ایجاد شغل یا پایداری آن برای حدود ۳۲ هزار نفر می‌انجامد. با انجام این طرح حداقل ۷ روستا به طور مستقیم از نظر نیروی کار و خدمات، و درسطحی وسیع¬تر کل منطقه مکران با جمعیت حدود ۴۰۰ هزار نفر به طور غیر مستقیم منتفع خواهند شد.
در ادامه دکتر سیدمصطفی عاصی با اشاره به ظرفیت‌ها و استعدادهای منطقه اشاره کرد که این منطقه نباید فراموش شود؛ چرا که در هر نقطه‌ای از آن امکان جوشش و شکوفایی وجود دارد و خواستار فراگیر شدن طرح در تمام منطقه شدند. دکتر نعمت‌الله فاضلی نیز با اشاره به اینکه «ظرفیت‌های منطقه مکران ما را صدا می‌زنند» دو نوع بهره‌برداری از نتایج طرح را پیشنهاد کرد؛ بهره‌برداری مستقیم که با اهداف فنی طرح در ارتباط است و بهره‌برداری غیرمستقیم که با اهداف گفتمانی طرح سازگاری دارد. وی گفت: «این طرح‌ها نباید به اهداف فنی و تکنیکی محدود شوند و برای بهسازی و توسعه منطقه باید برنامه‌ریزی گفتمانی داشت تا برنامه‌ریزی های فنی، پایا و اثرگذار باشند. دانش‌های فردی ایجاد شده در قالب ادبیات، به‌گزینی‌ها، مشاهدات و تجارب مستندسازی شده شاید از نتایج مستقیم طرح مهم‌تر باشند. تسهیل فرایندهای تبدیل سرمایه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی به یکدیگر، راهگشای بحران منطقه جنوب است». در پایان نشست دکتر قبادی ضمن قدردانی از تلاش‌های مجریان، به عزم جدی ایران و هند و طرف‌های بین‌المللی برای توسعه این منطقه اشاره کرد و خواستار ارائه پیشنهاد برای بهره‌مندی از نتایج این طرح شد. ارائه یک بسته آموزشی اجتماع محور با برند پژوهشگاه، برگزاری مجموعه کارگاه‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی با محوریت این موضوع در پژوهشگاه و مهم‌تر از همه پیشبرد این طرح با هدف صاحب شغل کردن واقعی افراد این منطقه، از پیشنهادهای طرح شده از سوی ایشان بود.