مامای نمونه کشوری دانشگاه علوم پزشکی جهرم:عشق، علاقه و صبوری سه مولفه اصلی شغل مامایی است

فاطمه دادیار لیسانس مامایی و ۱۵سال است که سابقه کار دارد. او از سال ۸۱ تا کنون به عنوان ماما در بیمارستان مطهری جهرم مشغول به فعالیت است.

از علاقه اش به مامایی و انتخاب این رشته می گوید: همیشه مامایی را دوست داشتم  و با آگاهی و علاقه از قبل این رشته را انتخاب کردم. به نظر من هیچ شادی  قابل مقایسه با شادی لحظه تولد یک نوزاد و کمک به مادر باردار نیست.

وی با اشاره به نقش ماما در کمک به سلامت مادران باردار می گوید: ماماها نقش مراقبتی و حمایتی برای مادران باردار ایفا می کنند و با دادن آموزش های صحیح و به موقع در حفظ سلامتی آنان نقش بسزایی دارند.

وی بیان می کند: مامایی رشته بسیار زیبایی است که صبر و حوصله زیادی می خواهد. از آموزش بهداشت، مشاوره و راهنمایی خانواده، مسائل دوران بارداری مانند پی بردن به موارد غیر طبیعی در مادر و جنین گرفته تا کمک به مادر باردار در حین زایمان و به دنیا آوردن نوزاد، همگی از فعالیت های یک ماما است.

او با مهربانی می گوید: عشق، علاقه و صبوری سه مولفه ای اصلی شغل مامایی است که هر فرد قبل از انتخاب کردن این رشته باید در خود پرورش دهد.

وی با تواضع می گوید: هیچ وقت به مامای نمونه شدن فکر نمی کردم هدف من تنها خدمت رسانی و انجام وظیفه بوده است. لطف مسئولین دانشگاه موجب شد این عنوان نصیب من شود.

به گفته وی شرکت در تیم های اضطراری و فعالیت در حوادث غیر مترقبه، حسن ارتباط با همکاران، فعال بودن در امر پژوهش و طرح های تحقیقاتی، مشارکت در فعالیت های آموزشی، رعایت مقررات اخلاقی و حرفه ای مامایی، رعایت مقررات و انضباط اداری،  فعال بودن در امر آموزش و مشاوره به خانواده، مادران و جامعه، خدمت در مناطق محروم و غیره از آیتم ها انتخابی مامای نمونه کشوری نیز بوده است.

دستانش را بر چشمانش می گذارد و خاطراتش را ورق می زند به اولین تولد نوزادی که انجام داده است، می گوید: این خاطره به دوران دانشجویی من باز می گردد. حس بسیار عجیبی بود. همراه با ترس و خوشحالی. استرس تمام وجودم را گرفته بود. از خداوند یاری خواستم و با اعتماد به نفسی که داشتم توانستم نوزاد دختر زیبایی را به دنیا آورم. اشک شوق از چشمانم سرازیر شد.
آن لحظه را از ماندگارترین و بهترین لحظات زندگی ام می دانم.

وی لبخندی می زند و با هیجان خاطرات دیگرش را مرور می کند و می گوید: در دوران کاری خود لحظات زیبا، سخت و شیرین زیادی را داشتم. این خاطره به سه سال گذشته باز می گردد. نیمه شب بود و باران شدیدی می بارید، به طوری که مسیر زایشگاه و تردد به آنجا بسیار سخت بود. هر لحظه من و پرسنل شبکارم منتظر آماده باش بودیم. در آن لحظه با صدای نگهبان متوجه شدیم بیماری در پشت آب، گیر کرده و وضع حمل آن نزدیک است. به علت حجم بالای آب و بسته شدن مسیر، تردد تنها با کامیون امکان پذیر بود. من و همکارم وسایل مورد نیاز را برداشتیم و با پوشیدن چکمه بلند روانه کوچه زایشگاه شدیم. شدت باران بسیار زیاد بود و با سختی راننده کامیون ما را نزد مادر باردار برد. استرس و آشفتگی سراپای همسر آن زن باردار را فرا گرفته بود. فرصت بسیار کم و درد آن مادر بیشتر و بیشتر می شد. تنها گزینه انتخابی ما انجام زایمان در ماشین بود. با تجهیزاتی که داشتیم توانستیم با یاری خدا در آن وقت تنگ و پر از استرس نوزاد را سالم به دنیا آوریم. این خاطره شیرین و پر استرس را هرگز فراموش نمی کنم.

وی از سختی های کارش می گوید: شیفت های طولانی، شرایط استرس زا و حس مسئولیت  زیاد از سختی های این کار است. زیرا ماماها با جان دو نفر سر و کار دارند و حفظ سلامتی مادر و نوزاد در اولویت و بسیار با اهمیت است. یک ثانیه غفلت پیامد های ناگوار به بار می آورد.

این مامای نمونه کشوری می گوید: مادران باردار برای اینکه زایمان طبیعی راحت و بی خطر داشته باشند باید به مامای خود اعتماد کرده و توصیه های او را گوش دهند. در طول بارداری خود به خصوص ماه های آخر ورزش کنند. در کلا س های آمادگی برای زایمان شرکت کنند. از یک فرد دوره دیده و آشنا با تکنیک های مختلف کاهش درد آموزش ببیند. موادمغذی مناسب و آب کافی مصرف کنند. مثبت بیاندیشند و افکار منفی را از خود دور کنند.

وی صبوری، رازدار بودن، داشتن وجدان کاری، مهارت ارتباطی خوب، اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری را از خصوصیات یک مامای خوب می داند.

او در آخر از رئیس دانشگاه، معاون درمان، مسئولین دانشگاه و دوستانی که با حمایتشان موجب شدند به عنوان مامای نمونه کشور شناخته شود تشکر و قدردانی کرد.